Çeçen

See also: çeçen

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish چچن (çeçen), from Russian чече́нец (čečénec).

Proper noun

Çeçen

1. Chechen (person)

Declension

    declension of Çeçen

	singular	plural
nominative	Çeçen	Çeçenler / Çeçen'ler
accusative	Çeçen'i	Çeçenleri / Çeçen'leri
dative	Çeçen'e	Çeçenlere / Çeçen'lere
locative	Çeçen'de	Çeçenlerde / Çeçen'lerde
ablative	Çeçen'den	Çeçenlerden / Çeçen'lerden
genitive	Çeçen'in	Çeçenlerin / Çeçen'lerin

Derived terms

• Çeçence
• Çeçenistan

Further reading

• “Çeçen”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu