çimen
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish چمن, from Proto-Turkic *čïm.
Pronunciation edit
Noun edit
çimen (definite accusative çimeni, plural çimenler)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | çimen | |
Definite accusative | çimeni | |
Singular | Plural | |
Nominative | çimen | çimenler |
Definite accusative | çimeni | çimenleri |
Dative | çimene | çimenlere |
Locative | çimende | çimenlerde |
Ablative | çimenden | çimenlerden |
Genitive | çimenin | çimenlerin |
Related terms edit
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “çimen”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “چمن”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 730