çocuk
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish چوجق (çocuk, “pigling; child”), from Proto-Turkic *čōč- (“child; young pig”); from which also *čōčka (“pig”).
Cognate with Azerbaijani çocuq (“child”), Uzbek jujuq (“small child”), Turkmen jōjuk (“piglet”), Old Turkic 𐰲𐰆𐰲𐰹 (čočuk, “piglet?”).[1][2]
Pronunciation edit
Noun edit
çocuk (definite accusative çocuğu, plural çocuklar)
- child
- Synonym: uşak
- a male around dating age
- Dün gece bana DM'den mesaj atan çocuğu hatırlıyor musun?
- Do you remember the guy who DMed me last night?
Declension edit
Derived terms edit
- çocuk aldırmak
- çocuk asker
- çocuk bahçesi
- çocuk bakmak
- çocuk başına
- çocuk bezi
- çocuk bilimi
- çocuk dili
- çocuk doktoru
- çocuk dünyaya getirmek
- çocuk düşe kalka büyür
- çocuk edebiyatı
- çocuk felci
- çocuk gibi
- çocuk işi
- çocuk kalmak
- çocuk lafı
- çocuk mahkemesi
- çocuk mu avutuyorsun
- çocuk olmak
- çocuk oyuncağı
- çocuk oyunu
- çocuk peydahlamak
- çocuk ruhlu
- çocuk yapmak
- çocuk yazını
- çocuk yetiştirmek
- çocuk yuvası
- çocukçu
- çocukla çocuk, büyükle büyük olmak
- çocuklamak
- çocuklar
- çocuklaşmak
- çocuklu
- çocukluğu tutmak
- çocukluk
- çocukluk etmek
- çocuksu
- çocuksuz
- çocuktan al haberi
- orospu çocuğu