érméid
Hungarian edit
Etymology edit
érme + -id (possessive suffix)
Pronunciation edit
Noun edit
érméid
- second-person singular multiple-possession possessive of érme
Declension edit
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | érméid |
| accusative | — | érméidet |
| dative | — | érméidnek |
| instrumental | — | érméiddel |
| causal-final | — | érméidért |
| translative | — | érméiddé |
| terminative | — | érméidig |
| essive-formal | — | érméidként |
| essive-modal | — | érméidül |
| inessive | — | érméidben |
| superessive | — | érméiden |
| adessive | — | érméidnél |
| illative | — | érméidbe |
| sublative | — | érméidre |
| allative | — | érméidhez |
| elative | — | érméidből |
| delative | — | érméidről |
| ablative | — | érméidtől |
| non-attributive possessive - singular |
— | érméidé |
| non-attributive possessive - plural |
— | érméidéi |