örva
Icelandic edit
Etymology 1 edit
From ör (“spirited, heated”) + -(v)a.
Pronunciation edit
Verb edit
örva (weak verb, third-person singular past indicative örvaði, supine örvað)
- (transitive, with accusative) to enliven, to excite, to encourage
- (transitive, with accusative) to excite (sexually), to arouse
- Synonym: æsa
Conjugation edit
örva — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að örva | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
örvað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
örvandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég örva | við örvum | present (nútíð) |
ég örvi | við örvum |
| þú örvar | þið örvið | þú örvir | þið örvið | ||
| hann, hún, það örvar | þeir, þær, þau örva | hann, hún, það örvi | þeir, þær, þau örvi | ||
| past (þátíð) |
ég örvaði | við örvuðum | past (þátíð) |
ég örvaði | við örvuðum |
| þú örvaðir | þið örvuðuð | þú örvaðir | þið örvuðuð | ||
| hann, hún, það örvaði | þeir, þær, þau örvuðu | hann, hún, það örvaði | þeir, þær, þau örvuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
örva (þú) | örvið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| örvaðu | örviði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að örvast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
örvast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
örvandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég örvast | við örvumst | present (nútíð) |
ég örvist | við örvumst |
| þú örvast | þið örvist | þú örvist | þið örvist | ||
| hann, hún, það örvast | þeir, þær, þau örvast | hann, hún, það örvist | þeir, þær, þau örvist | ||
| past (þátíð) |
ég örvaðist | við örvuðumst | past (þátíð) |
ég örvaðist | við örvuðumst |
| þú örvaðist | þið örvuðust | þú örvaðist | þið örvuðust | ||
| hann, hún, það örvaðist | þeir, þær, þau örvuðust | hann, hún, það örvaðist | þeir, þær, þau örvuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
örvast (þú) | örvist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| örvastu | örvisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
örvaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
örvaður | örvuð | örvað | örvaðir | örvaðar | örvuð | |
| accusative (þolfall) |
örvaðan | örvaða | örvað | örvaða | örvaðar | örvuð | |
| dative (þágufall) |
örvuðum | örvaðri | örvuðu | örvuðum | örvuðum | örvuðum | |
| genitive (eignarfall) |
örvaðs | örvaðrar | örvaðs | örvaðra | örvaðra | örvaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
örvaði | örvaða | örvaða | örvuðu | örvuðu | örvuðu | |
| accusative (þolfall) |
örvaða | örvuðu | örvaða | örvuðu | örvuðu | örvuðu | |
| dative (þágufall) |
örvaða | örvuðu | örvaða | örvuðu | örvuðu | örvuðu | |
| genitive (eignarfall) |
örvaða | örvuðu | örvaða | örvuðu | örvuðu | örvuðu | |
Derived terms edit
- örvun (“excitement, encouragement; arousal”)
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun edit
örva
- indefinite genitive plural of ör (“arrow”)