þingian
Old English edit
Etymology edit
From Proto-West Germanic *þingōn, from Proto-Germanic *þingōną, from *þingą (“matter, issue”). Cognate with Old Frisian thingia (West Frisian tingje), Old Saxon thingōn, Middle Dutch dingen (Dutch dingen), Old High German dingōn (German dingen), Old Norse þinga (Swedish tinga).
Pronunciation edit
Verb edit
þingian
Conjugation edit
Conjugation of þingian (weak class 2)
infinitive | þingian | þingienne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | þingiġe | þingode |
second person singular | þingast | þingodest |
third person singular | þingaþ | þingode |
plural | þingiaþ | þingodon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | þingiġe | þingode |
plural | þingiġen | þingoden |
imperative | ||
singular | þinga | |
plural | þingiaþ | |
participle | present | past |
þingiende | (ġe)þingod |