Turkish edit

Etymology edit

From Ottoman Turkish انجیل (İncil), from Arabic إِنْجِيل (ʔinjīl), from Ancient Greek εὐαγγέλιον (euangélion, good news).

Noun edit

İncil (definite accusative İncili, plural İnciller)

  1. Bible

Declension edit

Inflection
Nominative İncil
Definite accusative İncili
Singular Plural
Nominative İncil İnciller
Definite accusative İncili İncilleri
Dative İncile İncillere
Locative İncilde İncillerde
Ablative İncilden İncillerden
Genitive İncilin İncillerin
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular İncilim İncillerim
2nd singular İncilin İncillerin
3rd singular İncili İncilleri
1st plural İncilimiz İncillerimiz
2nd plural İnciliniz İncilleriniz
3rd plural İncilleri İncilleri
Definite accusative
Singular Plural
1st singular İncilimi İncillerimi
2nd singular İncilini İncillerini
3rd singular İncilini İncillerini
1st plural İncilimizi İncillerimizi
2nd plural İncilinizi İncillerinizi
3rd plural İncillerini İncillerini
Dative
Singular Plural
1st singular İncilime İncillerime
2nd singular İnciline İncillerine
3rd singular İnciline İncillerine
1st plural İncilimize İncillerimize
2nd plural İncilinize İncillerinize
3rd plural İncillerine İncillerine
Locative
Singular Plural
1st singular İncilimde İncillerimde
2nd singular İncilinde İncillerinde
3rd singular İncilinde İncillerinde
1st plural İncilimizde İncillerimizde
2nd plural İncilinizde İncillerinizde
3rd plural İncillerinde İncillerinde
Ablative
Singular Plural
1st singular İncilimden İncillerimden
2nd singular İncilinden İncillerinden
3rd singular İncilinden İncillerinden
1st plural İncilimizden İncillerimizden
2nd plural İncilinizden İncillerinizden
3rd plural İncillerinden İncillerinden
Genitive
Singular Plural
1st singular İncilimin İncillerimin
2nd singular İncilinin İncillerinin
3rd singular İncilinin İncillerinin
1st plural İncilimizin İncillerimizin
2nd plural İncilinizin İncillerinizin
3rd plural İncillerinin İncillerinin