łomić

Old Polish edit

łomić impf (perfective złomić)

to break, to shatter
Synonyms: otbijać, tłuc
- 1888 [1407], Romuald Hube, editor, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎^[1], Greater Poland, page 88:
  Iaco Stanislaw... na Andrzeow dom gwaltem ne begal ani gemu rani dal, ani domu lomil
  [Jako Stanisław... na Andrzejow dom gwałtem nie biegał ani jemu rany dał, ani domu łomił]
to stir up, to shake up (to evoke strong emotions such that the other person has cramps, shakes, etc.)
- 1856-1870 [1398], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎^[2], volume II, number 153:
  Lomysz mnø et stringis me ad hoc faciendum
  [Łomisz mną et stringis me ad hoc faciendum]
(reflexive with się) to wrestle
Synonyms: biedzić się, bić się, zejmować się
- 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 12:
  Luctabatur lomyl schą aut byedzyl (et ecce vir luctabatur cum eo usque mane Gen 32, 24)
  [Luctabatur łomił się aut biedził (et ecce vir luctabatur cum eo usque mane Gen 32, 24)]

nouns

B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “łomić, łomić się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN