Εὐριπίδειος

Ancient Greek edit

Etymology edit

From Εὐρῑπῐ́δης (Eurīpídēs) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation edit

 

Adjective edit

Εὐρῑπῐ́δειος (Eurīpídeiosm (feminine Εὐρῑπῐδείη, neuter Εὐρῑπῐ́δειον); first/second declension

  1. Euripidean (of or like Euripides)
    • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 154d:
      εὖ γε νὴ τὴν Ἥραν, ὦ φίλε, καὶ θείως. ἀτάρ, ὡς ἔοικεν, ἐὰν ἀποκρίνῃ ὅτι ἔστιν, Εὐριπίδειόν τι συμβήσεται: ἡ μὲν γὰρ γλῶττα ἀνέλεγκτος ἡμῖν ἔσται, ἡ δὲ φρὴν οὐκ ἀνέλεγκτος.
      eû ge nḕ tḕn Hḗran, ô phíle, kaì theíōs. atár, hōs éoiken, eàn apokrínēi hóti éstin, Euripídeión ti sumbḗsetai: hē mèn gàr glôtta anélenktos hēmîn éstai, hē dè phrḕn ouk anélenktos.

Declension edit

Derived terms edit

Descendants edit

  • Latin: Eurīpidēus

References edit

  • Εὐριπίδειος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,010
  • «Εὐριπίδειος» in: Henry George Liddell & Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Oxford: at the Clarendon Press (1889)