Χανααναῖος

Ancient Greek

Etymology

From Χαναάν (Khanaán, “Canaan”) +‎ -αῖος (-aîos, adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /xa.na.aˈnɛ.os/ → /xa.na.aˈne.os/

• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xa.na.aˈnɛ.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xa.na.aˈne.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xa.na.aˈne.os/

Adjective

Χανααναῖος • (Khanaanaîos) m (feminine Χανααναίᾱ, neuter Χανααναῖον); first/second declension

1. Canaanite

Inflection

First and second declension of Χανααναῖος; Χανααναίᾱ; Χανααναῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		Χανααναῖος Khanaanaîos	Χανααναίᾱ Khanaanaíā	Χανααναῖον Khanaanaîon		Χανααναίω Khanaanaíō	Χανααναίᾱ Khanaanaíā	Χανααναίω Khanaanaíō		Χανααναῖοι Khanaanaîoi	Χανααναῖαι Khanaanaîai	Χανααναῖᾰ Khanaanaîa
Genitive		Χανααναίου Khanaanaíou	Χανααναίᾱς Khanaanaíās	Χανααναίου Khanaanaíou		Χανααναίοιν Khanaanaíoin	Χανααναίαιν Khanaanaíain	Χανααναίοιν Khanaanaíoin		Χανααναίων Khanaanaíōn	Χανααναίων Khanaanaíōn	Χανααναίων Khanaanaíōn
Dative		Χανααναίῳ Khanaanaíōi	Χανααναίᾳ Khanaanaíāi	Χανααναίῳ Khanaanaíōi		Χανααναίοιν Khanaanaíoin	Χανααναίαιν Khanaanaíain	Χανααναίοιν Khanaanaíoin		Χανααναίοις Khanaanaíois	Χανααναίαις Khanaanaíais	Χανααναίοις Khanaanaíois
Accusative		Χανααναῖον Khanaanaîon	Χανααναίᾱν Khanaanaíān	Χανααναῖον Khanaanaîon		Χανααναίω Khanaanaíō	Χανααναίᾱ Khanaanaíā	Χανααναίω Khanaanaíō		Χανααναίους Khanaanaíous	Χανααναίᾱς Khanaanaíās	Χανααναῖᾰ Khanaanaîa
Vocative		Χανααναῖε Khanaanaîe	Χανααναίᾱ Khanaanaíā	Χανααναῖον Khanaanaîon		Χανααναίω Khanaanaíō	Χανααναίᾱ Khanaanaíā	Χανααναίω Khanaanaíō		Χανααναῖοι Khanaanaîoi	Χανααναῖαι Khanaanaîai	Χανααναῖᾰ Khanaanaîa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		Χανααναίως Khanaanaíōs				Χανααναιότερος Khanaanaióteros				Χανααναιότᾰτος Khanaanaiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.