ένορκος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔνορκος (énorkos).

Adjective

ένορκος • (énorkos) m (feminine ένορκη, neuter ένορκο)

1. (law) under oath, sworn

   ένορκη διοικητική εξέταση ― énorki dioikitikí exétasi ― a sworn administrative enquiry

Declension

Declension of ένορκος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ένορκος •	ένορκη •	ένορκο •	ένορκοι •	ένορκες •	ένορκα •
genitive	ένορκου •	ένορκης •	ένορκου •	ένορκων •	ένορκων •	ένορκων •
accusative	ένορκο •	ένορκη •	ένορκο •	ένορκους •	ένορκες •	ένορκα •
vocative	ένορκε •	ένορκη •	ένορκο •	ένορκοι •	ένορκες •	ένορκα •

Noun

ένορκος • (énorkos) m or f (plural ένορκοι)

1. (law) juror

Declension

declension of ένορκος

case     \     number	singular	plural
nominative	ένορκος •	ένορκοι •
genitive	ενόρκου •	ενόρκων •
accusative	ένορκο •	ενόρκους •
vocative	ένορκε •	ένορκοι •

Related terms

• ένορκοι m or f or pl (énorkoi, “jury”)