αγγαρεύω
See also: ἀγγαρεύω
Greek edit
Etymology edit
From Koine Greek ἀγγαρεύω (angareúō), from Ancient Greek ἄγγαρος (ángaros).
Pronunciation edit
Verb edit
αγγαρεύω • (angarévo) (past αγγάρεψα, passive αγγαρεύομαι)
- to compel do work (especially unpaid work), enslave, requisition for work
- (military) to assign fatigues duty
Conjugation edit
αγγαρεύω αγγαρεύομαι
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αγγαρεύω | αγγαρέψω | αγγαρεύομαι | αγγαρευτώ |
| 2 sg | αγγαρεύεις | αγγαρέψεις | αγγαρεύεσαι | αγγαρευτείς |
| 3 sg | αγγαρεύει | αγγαρέψει | αγγαρεύεται | αγγαρευτεί |
| 1 pl | αγγαρεύουμε, [‑ομε] | αγγαρέψουμε, [‑ομε] | αγγαρευόμαστε | αγγαρευτούμε |
| 2 pl | αγγαρεύετε | αγγαρέψετε | αγγαρεύεστε, αγγαρευόσαστε | αγγαρευτείτε |
| 3 pl | αγγαρεύουν(ε) | αγγαρέψουν(ε) | αγγαρεύονται | αγγαρευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | αγγάρευα | αγγάρεψα | αγγαρευόμουν(α) | αγγαρεύτηκα |
| 2 sg | αγγάρευες | αγγάρεψες | αγγαρευόσουν(α) | αγγαρεύτηκες |
| 3 sg | αγγάρευε | αγγάρεψε | αγγαρευόταν(ε) | αγγαρεύτηκε |
| 1 pl | αγγαρεύαμε | αγγαρέψαμε | αγγαρευόμασταν, (‑όμαστε) | αγγαρευτήκαμε |
| 2 pl | αγγαρεύατε | αγγαρέψατε | αγγαρευόσασταν, (‑όσαστε) | αγγαρευτήκατε |
| 3 pl | αγγάρευαν, αγγαρεύαν(ε) | αγγάρεψαν, αγγαρέψαν(ε) | αγγαρεύονταν, (αγγαρευόντουσαν) | αγγαρεύτηκαν, αγγαρευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα αγγαρεύω ➤ | θα αγγαρέψω ➤ | θα αγγαρεύομαι ➤ | θα αγγαρευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αγγαρεύεις, … | θα αγγαρέψεις, … | θα αγγαρεύεσαι, … | θα αγγαρευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αγγαρέψει έχω, έχεις, … αγγαρεμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … αγγαρευτεί είμαι, είσαι, … αγγαρεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αγγαρέψει είχα, είχες, … αγγαρεμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … αγγαρευτεί ήμουν, ήσουν, … αγγαρεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αγγαρέψει θα έχω, θα έχεις, … αγγαρεμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … αγγαρευτεί θα είμαι, θα είσαι, … αγγαρεμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | αγγάρευε | αγγάρεψε, αγγάρευ' 1 | — | αγγαρέψου |
| 2 pl | αγγαρεύετε | αγγαρέψτε, αγγαρεύτε2 | αγγαρεύεστε | αγγαρευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αγγαρεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αγγαρέψει ➤ | αγγαρεμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αγγαρέψει | αγγαρευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. αγγάρευ' τον ("put him to work!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||