ανακριτικός

Greek

Adjective

ανακριτικός • (anakritikós) m (feminine ανακριτική, neuter ανακριτικό)

1. interrogatory, examining, fact-finding

   ανακριτικό γραφείο ― anakritikó grafeío ― interview room

Declension

Declension of ανακριτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανακριτικός •	ανακριτική •	ανακριτικό •	ανακριτικοί •	ανακριτικές •	ανακριτικά •
genitive	ανακριτικού •	ανακριτικής •	ανακριτικού •	ανακριτικών •	ανακριτικών •	ανακριτικών •
accusative	ανακριτικό •	ανακριτική •	ανακριτικό •	ανακριτικούς •	ανακριτικές •	ανακριτικά •
vocative	ανακριτικέ •	ανακριτική •	ανακριτικό •	ανακριτικοί •	ανακριτικές •	ανακριτικά •

Related terms

• see: ανακρίνω (anakríno, “to interrogate, to cross-examine”)