ανολοκλήρωτος

Greek

Adjective

ανολοκλήρωτος • (anoloklírotos) m (feminine ανολοκλήρωτη, neuter ανολοκλήρωτο)

1. incomplete, unfinished, uncompleted

Declension

Declension of ανολοκλήρωτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανολοκλήρωτος •	ανολοκλήρωτη •	ανολοκλήρωτο •	ανολοκλήρωτοι •	ανολοκλήρωτες •	ανολοκλήρωτα •
genitive	ανολοκλήρωτου •	ανολοκλήρωτης •	ανολοκλήρωτου •	ανολοκλήρωτων •	ανολοκλήρωτων •	ανολοκλήρωτων •
accusative	ανολοκλήρωτο •	ανολοκλήρωτη •	ανολοκλήρωτο •	ανολοκλήρωτους •	ανολοκλήρωτες •	ανολοκλήρωτα •
vocative	ανολοκλήρωτε •	ανολοκλήρωτη •	ανολοκλήρωτο •	ανολοκλήρωτοι •	ανολοκλήρωτες •	ανολοκλήρωτα •

Related terms

• ολοκληρώνω (olokliróno, “incomplete”, adjective)