αντίδικος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντίδικος (antídikos).

Adjective

αντίδικος • (antídikos) m (feminine αντίδικη, neuter αντίδικο) (also used as a noun)

1. (law) relating to litigants or legal opponents

Declension

Declension of αντίδικος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αντίδικος •	αντίδικη •	αντίδικο •	αντίδικοι •	αντίδικες •	αντίδικα •
genitive	αντίδικου •	αντίδικης •	αντίδικου •	αντίδικων •	αντίδικων •	αντίδικων •
accusative	αντίδικο •	αντίδικη •	αντίδικο •	αντίδικους •	αντίδικες •	αντίδικα •
vocative	αντίδικε •	αντίδικη •	αντίδικο •	αντίδικοι •	αντίδικες •	αντίδικα •
notes	Noun forms may be stressed αντιδίκου, αντιδίκων, αντιδίκους

Related terms

• see: αντιδικία f (antidikía, “litigation”)

Noun

αντίδικος • (antídikos) m (plural αντίδικοι, feminine αντίδικη)

1. (law) litigant, legal opponent

Declension

Declension of αντίδικος

	singular	plural
nominative	αντίδικος •	αντίδικοι •
genitive	αντίδικου •,  αντιδίκου •	αντίδικων •,  αντιδίκων •
accusative	αντίδικο •	αντίδικους •,  αντιδίκους •
vocative	αντίδικε •	αντίδικοι •
Second forms are formal.