απέραντος
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek ἀπέραντος (apérantos).
Pronunciation edit
Adjective edit
απέραντος • (apérantos) m (feminine απέραντη, neuter απέραντο)
Declension edit
Declension of απέραντος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απέραντος • | απέραντη • | απέραντο • | απέραντοι • | απέραντες • | απέραντα • |
| genitive | απέραντου • | απέραντης • | απέραντου • | απέραντων • | απέραντων • | απέραντων • |
| accusative | απέραντο • | απέραντη • | απέραντο • | απέραντους • | απέραντες • | απέραντα • |
| vocative | απέραντε • | απέραντη • | απέραντο • | απέραντοι • | απέραντες • | απέραντα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απέραντος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απέραντος, etc.) | |||||
Related terms edit
- and see: απεραντολογία f (aperantología, “verbosity”)
- απεραντοσύνη f (aperantosýni, “vastness, infinity”)
Further reading edit
- απέραντος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.