απόγονος

See also: ἀπόγονος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀπόγονος. Morphologically, from από- (apó-, “from”) +‎ γόνος (gónos, “descendant”).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈpo.ɣo.nos/
• Hyphenation: α‧πό‧γο‧νος

Noun

απόγονος • (apógonos) m or f (plural απόγονοι)

1. descendant, progeny
2. child, offspring

Declension

declension of απόγονος

case     \     number	singular	plural
nominative	απόγονος •	απόγονοι •
genitive	απογόνου •	απογόνων •
accusative	απόγονο •	απογόνους •
vocative	απόγονε •	απόγονοι •

Synonyms

• (descendant): βλαστός m (vlastós, “scion”)

Related terms

• αρχέγονος (archégonos, “primordial”)
• εγγονός m (engonós, “grandson”)
• επίγονος m (epígonos, “descendant”)
• πρόγονος m (prógonos, “ancestor”)
• προγονός m (progonós, “stepson”), προγονή m (progoní, “stepdaughter”)

• and see: γόνος m (gónos, “offspring”)