αἰνέω

Ancient Greek

Alternative forms

• αἰνῶ (ainô) — Attic
• αἴνημῐ (aínēmi) — Aeolic
• αἰνίζομαι (ainízomai)

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.né.ɔː/ → /ɛˈne.o/ → /eˈne.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.né.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈne.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈne.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈne.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈne.o/

Verb

αἰνέω • (ainéō) (poetic, Ionic)

1. (transitive) to tell of, speak of
   • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1481:

     ἦ μέγαν οἰκονόμον δαίμονα καὶ βαρύμηνιν αἰνεῖς

     ê mégan oikonómon daímona kaì barúmēnin aineîs

     Truly you speak of a mighty fiend, haunting the house, and heavy in his wrath

   • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 192:

     ἐγὼ δ’ ὅπως μὲν ἄντικρυς τάδ’ αἰνέσω

     egṑ d’ hópōs mèn ántikrus tád’ ainésō

     But how will I speak of this outright?

   1. (transitive) to praise, approve
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.249:

        ‘Τυδεΐδη μήτ’ ἄρ με μάλ’ αἴνεε μῆτέ τι νείκει

        ‘Tudeḯdē mḗt’ ár me mál’ aínee mêté ti neíkei

        Son of Tydeus, praise me not over-much, neither blame me in aught

      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.102.3:

        ὑπὸ Σιμωνίδεω τοῦ Κηίου πολλὰ αἰνεθέντα

        hupò Simōnídeō toû Kēíou pollà ainethénta

        greatly praised by Simonides of Ceos

      1. (Christianity, transitive) to praise, glorify
         • New Testament, Revelation 19:5:

           Αἰνεῖτε τῷ θεῷ ἡμῶν, πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ

           Aineîte tôi theôi hēmôn, pántes hoi doûloi autoû

           Give praise to our god, all you his servants

   2. (transitive) to approve, advise, recommend
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 16.403:

        εἰ μέν κ’ αἰνήσωσι Διὸς μεγάλοιο θέμιστες

        ei mén k’ ainḗsōsi Diòs megáloio thémistes

        if the oracles of great Zeus approve

      • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 555:

        αἰνῶ δὲ κρύπτειν τάσδε συνθήκας ἐμάς

        ainô dè krúptein tásde sunthḗkas emás

        I recommend her to keep this pact with me concealed

   3. (transitive) to promise or vow

Inflection

   Present: αἰνέω, αἰνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνέω	αἰνέεις	αἰνέει	αἰνέετον	αἰνέετον	αἰνέομεν	αἰνέετε	αἰνέουσῐ(ν)
	subjunctive	αἰνέω	αἰνέῃς	αἰνέῃ	αἰνέητον	αἰνέητον	αἰνέωμεν	αἰνέητε	αἰνέωσῐ(ν)
	optative	αἰνέοιμῐ	αἰνέοις	αἰνέοι	αἰνέοιτον	αἰνεοίτην	αἰνέοιμεν	αἰνέοιτε	αἰνέοιεν
	imperative		αἴνεε	αἰνεέτω	αἰνέετον	αἰνεέτων		αἰνέετε	αἰνεόντων
middle/ passive	indicative	αἰνέομαι	αἰνέῃ, αἰνέει	αἰνέεται	αἰνέεσθον	αἰνέεσθον	αἰνεόμεθᾰ	αἰνέεσθε	αἰνέονται
	subjunctive	αἰνέωμαι	αἰνέῃ	αἰνέηται	αἰνέησθον	αἰνέησθον	αἰνεώμεθᾰ	αἰνέησθε	αἰνέωνται
	optative	αἰνεοίμην	αἰνέοιο	αἰνέοιτο	αἰνέοισθον	αἰνεοίσθην	αἰνεοίμεθᾰ	αἰνέοισθε	αἰνέοιντο
	imperative		αἰνέου	αἰνεέσθω	αἰνέεσθον	αἰνεέσθων		αἰνέεσθε	αἰνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἰνέειν				αἰνέεσθαι
participle	m	αἰνέων				αἰνεόμενος
	f	αἰνέουσᾰ				αἰνεομένη
	n	αἰνέον				αἰνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: αἰνῶ, αἰνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνῶ	αἰνεῖς	αἰνεῖ	αἰνεῖτον	αἰνεῖτον	αἰνοῦμεν	αἰνεῖτε	αἰνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	αἰνῶ	αἰνῇς	αἰνῇ	αἰνῆτον	αἰνῆτον	αἰνῶμεν	αἰνῆτε	αἰνῶσῐ(ν)
	optative	αἰνοίην, αἰνοῖμῐ	αἰνοίης, αἰνοῖς	αἰνοίη, αἰνοῖ	αἰνοῖτον, αἰνοίητον	αἰνοίτην, αἰνοιήτην	αἰνοῖμεν, αἰνοίημεν	αἰνοῖτε, αἰνοίητε	αἰνοῖεν, αἰνοίησᾰν
	imperative		αἴνει	αἰνείτω	αἰνεῖτον	αἰνείτων		αἰνεῖτε	αἰνούντων
middle/ passive	indicative	αἰνοῦμαι	αἰνεῖ, αἰνῇ	αἰνεῖται	αἰνεῖσθον	αἰνεῖσθον	αἰνούμεθᾰ	αἰνεῖσθε	αἰνοῦνται
	subjunctive	αἰνῶμαι	αἰνῇ	αἰνῆται	αἰνῆσθον	αἰνῆσθον	αἰνώμεθᾰ	αἰνῆσθε	αἰνῶνται
	optative	αἰνοίμην	αἰνοῖο	αἰνοῖτο	αἰνοῖσθον	αἰνοίσθην	αἰνοίμεθᾰ	αἰνοῖσθε	αἰνοῖντο
	imperative		αἰνοῦ	αἰνείσθω	αἰνεῖσθον	αἰνείσθων		αἰνεῖσθε	αἰνείσθων
		active				middle/passive
infinitive		αἰνεῖν				αἰνεῖσθαι
participle	m	αἰνῶν				αἰνούμενος
	f	αἰνοῦσᾰ				αἰνουμένη
	n	αἰνοῦν				αἰνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾔνεον, ᾐνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνεον	ᾔνεες	ᾔνεε(ν)	ᾐνέετον	ᾐνεέτην	ᾐνέομεν	ᾐνέετε	ᾔνεον
middle/ passive	indicative	ᾐνεόμην	ᾐνέου	ᾐνέετο	ᾐνέεσθον	ᾐνεέσθην	ᾐνεόμεθᾰ	ᾐνέεσθε	ᾐνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ᾔνουν, ᾐνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνουν	ᾔνεις	ᾔνει	ᾐνεῖτον	ᾐνείτην	ᾐνοῦμεν	ᾐνεῖτε	ᾔνουν
middle/ passive	indicative	ᾐνούμην	ᾐνοῦ	ᾐνεῖτο	ᾐνεῖσθον	ᾐνείσθην	ᾐνούμεθᾰ	ᾐνεῖσθε	ᾐνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: αἴνεον, αἰνεόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἴνεον	αἴνεες	αἴνεε(ν)	αἰνέετον	αἰνεέτην	αἰνέομεν	αἰνέετε	αἴνεον
middle/ passive	indicative	αἰνεόμην	αἰνέου	αἰνέετο	αἰνέεσθον	αἰνεέσθην	αἰνεόμεθᾰ	αἰνέεσθε	αἰνέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: αἰνέσω, αἰνέσομαι, αἰνεθήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνέσω	αἰνέσεις	αἰνέσει	αἰνέσετον	αἰνέσετον	αἰνέσομεν	αἰνέσετε	αἰνέσουσῐ(ν)
	optative	αἰνέσοιμῐ	αἰνέσοις	αἰνέσοι	αἰνέσοιτον	αἰνεσοίτην	αἰνέσοιμεν	αἰνέσοιτε	αἰνέσοιεν
middle	indicative	αἰνέσομαι	αἰνέσῃ, αἰνέσει	αἰνέσεται	αἰνέσεσθον	αἰνέσεσθον	αἰνεσόμεθᾰ	αἰνέσεσθε	αἰνέσονται
	optative	αἰνεσοίμην	αἰνέσοιο	αἰνέσοιτο	αἰνέσοισθον	αἰνεσοίσθην	αἰνεσοίμεθᾰ	αἰνέσοισθε	αἰνέσοιντο
passive	indicative	αἰνεθήσομαι	αἰνεθήσῃ	αἰνεθήσεται	αἰνεθήσεσθον	αἰνεθήσεσθον	αἰνεθησόμεθᾰ	αἰνεθήσεσθε	αἰνεθήσονται
	optative	αἰνεθησοίμην	αἰνεθήσοιο	αἰνεθήσοιτο	αἰνεθήσοισθον	αἰνεθησοίσθην	αἰνεθησοίμεθᾰ	αἰνεθήσοισθε	αἰνεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		αἰνέσειν			αἰνέσεσθαι		αἰνεθήσεσθαι
participle	m	αἰνέσων			αἰνεσόμενος		αἰνεθησόμενος
	f	αἰνέσουσᾰ			αἰνεσομένη		αἰνεθησομένη
	n	αἰνέσον			αἰνεσόμενον		αἰνεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: αἰνήσω (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἰνήσω	αἰνήσεις	αἰνήσει	αἰνήσετον	αἰνήσετον	αἰνήσομεν	αἰνήσετε	αἰνήσουσῐ(ν)
	optative	αἰνήσοιμῐ	αἰνήσοισ(θᾰ)	αἰνήσοι	αἰνήσοιτον	αἰνησοίτην	αἰνήσοιμεν	αἰνήσοιτε	αἰνήσοιεν
		active
infinitive		αἰνήσειν/αἰνησέμεν(αι)/αἰνησμέναι
participle	m	αἰνήσων
	f	αἰνήσουσᾰ
	n	αἰνῆσον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾔνησᾰ, ᾐνησᾰ́μην, ᾐνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνησᾰ	ᾔνησᾰς	ᾔνησε(ν)	ᾐνήσᾰτον	ᾐνησᾰ́την	ᾐνήσᾰμεν	ᾐνήσᾰτε	ᾔνησᾰν
	subjunctive	αἰνήσω	αἰνήσῃς	αἰνήσῃ	αἰνήσητον	αἰνήσητον	αἰνήσωμεν	αἰνήσητε	αἰνήσωσῐ(ν)
	optative	αἰνήσαιμῐ	αἰνήσειᾰς, αἰνήσαις	αἰνήσειε(ν), αἰνήσαι	αἰνήσαιτον	αἰνησαίτην	αἰνήσαιμεν	αἰνήσαιτε	αἰνήσειᾰν, αἰνήσαιεν
	imperative		αἴνησον	αἰνησᾰ́τω	αἰνήσᾰτον	αἰνησᾰ́των		αἰνήσᾰτε	αἰνησᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐνησᾰ́μην	ᾐνήσω	ᾐνήσᾰτο	ᾐνήσᾰσθον	ᾐνησᾰ́σθην	ᾐνησᾰ́μεθᾰ	ᾐνήσᾰσθε	ᾐνήσᾰντο
	subjunctive	αἰνήσωμαι	αἰνήσῃ	αἰνήσηται	αἰνήσησθον	αἰνήσησθον	αἰνησώμεθᾰ	αἰνήσησθε	αἰνήσωνται
	optative	αἰνησαίμην	αἰνήσαιο	αἰνήσαιτο	αἰνήσαισθον	αἰνησαίσθην	αἰνησαίμεθᾰ	αἰνήσαισθε	αἰνήσαιντο
	imperative		αἴνησαι	αἰνησᾰ́σθω	αἰνήσᾰσθον	αἰνησᾰ́σθων		αἰνήσᾰσθε	αἰνησᾰ́σθων
passive	indicative	ᾐνήθην	ᾐνήθης	ᾐνήθη	ᾐνήθητον	ᾐνηθήτην	ᾐνήθημεν	ᾐνήθητε	ᾐνήθησᾰν
	subjunctive	αἰνηθῶ	αἰνηθῇς	αἰνηθῇ	αἰνηθῆτον	αἰνηθῆτον	αἰνηθῶμεν	αἰνηθῆτε	αἰνηθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνηθείην	αἰνηθείης	αἰνηθείη	αἰνηθεῖτον, αἰνηθείητον	αἰνηθείτην, αἰνηθειήτην	αἰνηθεῖμεν, αἰνηθείημεν	αἰνηθεῖτε, αἰνηθείητε	αἰνηθεῖεν, αἰνηθείησᾰν
	imperative		αἰνήθητῐ	αἰνηθήτω	αἰνήθητον	αἰνηθήτων		αἰνήθητε	αἰνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνῆσαι			αἰνήσᾰσθαι		αἰνηθῆναι
participle	m	αἰνήσᾱς			αἰνησᾰ́μενος		αἰνηθείς
	f	αἰνήσᾱσᾰ			αἰνησᾰμένη		αἰνηθεῖσᾰ
	n	αἰνῆσᾰν			αἰνησᾰ́μενον		αἰνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: αἴνησᾰ, αἰνησᾰ́μᾱν, αἰνήθην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἴνησᾰ	αἴνησᾰς	αἴνησε(ν)	αἰνήσᾰτον	αἰνησᾰ́τᾱν	αἰνήσᾰμες	αἰνήσᾰτε	αἴνησᾰν
	subjunctive	αἰνήσω	αἰνήσῃς	αἰνήσῃ	αἰνήσητον	αἰνήσητον	αἰνήσωμες	αἰνήσητε	αἰνησέωντῐ
	optative	αἰνήσαιμῐ	αἰνήσαις	αἰνήσαι	αἰνησεῖτον	αἰνησείτᾱν	αἰνησεῖμες	αἰνησεῖτε	αἰνησεῖεν
	imperative		αἴνησον	αἰνησᾰ́τω	αἰνήσᾰτον	αἰνησᾰ́των		αἰνήσᾰτε	αἰνησᾰ́ντω
middle	indicative	αἰνησᾰ́μᾱν	αἰνήσω	αἰνήσᾰτο	αἰνήσᾰσθον	αἰνησᾰ́σθᾱν	αἰνησᾰ́μεθᾰ	αἰνήσᾰσθε	αἰνήσᾰντο
	subjunctive	αἰνήσωμαι	αἰνήσηαι	αἰνήσηται	αἰνήσησθον	αἰνήσησθον	αἰνησώμεθᾰ	αἰνήσησθε	αἰνήσωνται
	optative	αἰνησαίμᾱν	αἰνήσαιο	αἰνήσαιτο	αἰνήσαισθον	αἰνησαίσθᾱν	αἰνησαίμεθᾰ	αἰνήσαισθε	αἰνήσαιντο
	imperative		αἴνησαι	αἰνησᾰ́σθω	αἰνήσᾰσθον	αἰνησᾰ́σθων		αἰνήσᾰσθε	αἰνησᾰ́σθων
passive	indicative	αἰνήθην	αἰνήθης	αἰνήθη	αἰνήθητον	αἰνηθήτᾱν	αἰνήθημες	αἰνήθητε	αἴνηθεν
	subjunctive	αἰνηθῶ	αἰνηθῇς	αἰνηθῇ	αἰνηθῆτον	αἰνηθῆτον	αἰνηθῶμες	αἰνηθῆτε	αἰνηθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνηθείην	αἰνηθείης	αἰνηθείη	αἰνηθεῖτον, αἰνηθείητον	αἰνηθείτην, αἰνηθειήτᾱν	αἰνηθεῖμεν, αἰνηθείημες	αἰνηθεῖτε, αἰνηθείητε	αἰνηθεῖεν, αἰνηθείησᾰν
	imperative		αἰνήθητῐ	αἰνηθήτω	αἰνήθητον	αἰνηθήτων		αἰνήθητε	αἰνηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνησῆμεν			αἰνήσᾰσθαι		αἰνηθῆναι
participle	m	αἰνήσᾱς			αἰνησᾰ́μενος		αἰνηθείς
	f	αἰνήσᾱσᾰ			αἰνησᾰμένᾱ		αἰνηθεῖσᾰ
	n	αἰνῆσᾰν			αἰνησᾰ́μενον		αἰνηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ᾔνεσᾰ, ᾐνεσᾰ́μην, ᾐνέθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνεσᾰ	ᾔνεσᾰς	ᾔνεσε(ν)	ᾐνέσᾰτον	ᾐνεσᾰ́την	ᾐνέσᾰμεν	ᾐνέσᾰτε	ᾔνεσᾰν
	subjunctive	αἰνέσω	αἰνέσῃς	αἰνέσῃ	αἰνέσητον	αἰνέσητον	αἰνέσωμεν	αἰνέσητε	αἰνέσωσῐ(ν)
	optative	αἰνέσαιμῐ	αἰνέσειᾰς, αἰνέσαις	αἰνέσειε(ν), αἰνέσαι	αἰνέσαιτον	αἰνεσαίτην	αἰνέσαιμεν	αἰνέσαιτε	αἰνέσειᾰν, αἰνέσαιεν
	imperative		αἴνεσον	αἰνεσᾰ́τω	αἰνέσᾰτον	αἰνεσᾰ́των		αἰνέσᾰτε	αἰνεσᾰ́ντων
middle	indicative	ᾐνεσᾰ́μην	ᾐνέσω	ᾐνέσᾰτο	ᾐνέσᾰσθον	ᾐνεσᾰ́σθην	ᾐνεσᾰ́μεθᾰ	ᾐνέσᾰσθε	ᾐνέσᾰντο
	subjunctive	αἰνέσωμαι	αἰνέσῃ	αἰνέσηται	αἰνέσησθον	αἰνέσησθον	αἰνεσώμεθᾰ	αἰνέσησθε	αἰνέσωνται
	optative	αἰνεσαίμην	αἰνέσαιο	αἰνέσαιτο	αἰνέσαισθον	αἰνεσαίσθην	αἰνεσαίμεθᾰ	αἰνέσαισθε	αἰνέσαιντο
	imperative		αἴνεσαι	αἰνεσᾰ́σθω	αἰνέσᾰσθον	αἰνεσᾰ́σθων		αἰνέσᾰσθε	αἰνεσᾰ́σθων
passive	indicative	ᾐνέθην	ᾐνέθης	ᾐνέθη	ᾐνέθητον	ᾐνεθήτην	ᾐνέθημεν	ᾐνέθητε	ᾐνέθησᾰν
	subjunctive	αἰνεθῶ	αἰνεθῇς	αἰνεθῇ	αἰνεθῆτον	αἰνεθῆτον	αἰνεθῶμεν	αἰνεθῆτε	αἰνεθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνεθείην	αἰνεθείης	αἰνεθείη	αἰνεθεῖτον, αἰνεθείητον	αἰνεθείτην, αἰνεθειήτην	αἰνεθεῖμεν, αἰνεθείημεν	αἰνεθεῖτε, αἰνεθείητε	αἰνεθεῖεν, αἰνεθείησᾰν
	imperative		αἰνέθητῐ	αἰνεθήτω	αἰνέθητον	αἰνεθήτων		αἰνέθητε	αἰνεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνέσαι			αἰνέσᾰσθαι		αἰνεθῆναι
participle	m	αἰνέσᾱς			αἰνεσᾰ́μενος		αἰνεθείς
	f	αἰνέσᾱσᾰ			αἰνεσᾰμένη		αἰνεθεῖσᾰ
	n	αἰνέσᾰν			αἰνεσᾰ́μενον		αἰνεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: αἴνεσᾰ, αἰνεσᾰ́μην, αἰνέθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	αἴνεσᾰ	αἴνεσᾰς	αἴνεσε(ν)	αἰνέσᾰτον	αἰνεσᾰ́την	αἰνέσᾰμεν	αἰνέσᾰτε	αἴνεσᾰν
	subjunctive	αἰνέσω	αἰνέσῃς	αἰνέσῃ	αἰνέσητον	αἰνέσητον	αἰνέσωμεν	αἰνέσητε	αἰνέσωσῐ(ν)
	optative	αἰνέσαιμῐ	αἰνέσειᾰς, αἰνέσαις	αἰνέσειε(ν), αἰνέσαι	αἰνεσεῖτον	αἰνεσείτην	αἰνεσεῖμεν	αἰνεσεῖτε	αἰνεσεῖεν
	imperative		αἴνεσον	αἰνεσᾰ́τω	αἰνέσᾰτον	αἰνεσᾰ́των		αἰνέσᾰτε	αἰνεσᾰ́ντων
middle	indicative	αἰνεσᾰ́μην	αἰνέσω	αἰνέσᾰτο	αἰνέσᾰσθον	αἰνεσᾰ́σθην	αἰνεσᾰ́μεθᾰ	αἰνέσᾰσθε	αἰνέσᾰντο
	subjunctive	αἰνέσωμαι	αἰνέσηαι	αἰνέσηται	αἰνέσησθον	αἰνέσησθον	αἰνεσώμεθᾰ	αἰνέσησθε	αἰνέσωνται
	optative	αἰνεσαίμην	αἰνέσαιο	αἰνέσαιτο	αἰνέσαισθον	αἰνεσαίσθην	αἰνεσαίμεθᾰ	αἰνέσαισθε	αἰνεσαίᾰτο
	imperative		αἴνεσαι	αἰνεσᾰ́σθω	αἰνέσᾰσθον	αἰνεσᾰ́σθων		αἰνέσᾰσθε	αἰνεσᾰ́σθων
passive	indicative	αἰνέθην	αἰνέθης	αἰνέθη	αἰνέθητον	αἰνεθήτην	αἰνέθημεν	αἰνέθητε	αἰνέθησᾰν
	subjunctive	αἰνεθῶ	αἰνεθῇς	αἰνεθῇ	αἰνεθῆτον	αἰνεθῆτον	αἰνεθῶμεν	αἰνεθῆτε	αἰνεθῶσῐ(ν)
	optative	αἰνεθείην	αἰνεθείης	αἰνεθείη	αἰνεθεῖτον, αἰνεθείητον	αἰνεθείτην, αἰνεθειήτην	αἰνεθεῖμεν, αἰνεθείημεν	αἰνεθεῖτε, αἰνεθείητε	αἰνέθειεν, αἰνεθείησᾰν
	imperative		αἰνέθητῐ	αἰνεθήτω	αἰνέθητον	αἰνεθήτων		αἰνέθητε	αἰνεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		αἰνέσαι			αἰνέσᾰσθαι		αἰνεθῆναι
participle	m	αἰνέσᾱς			αἰνεσᾰ́μενος		αἰνεθείς
	f	αἰνέσᾱσᾰ			αἰνεσᾰμένη		αἰνεθεῖσᾰ
	n	αἰνέσᾰν			αἰνεσᾰ́μενον		αἰνεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ᾔνεκᾰ, ᾔνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾔνεκᾰ	ᾔνεκᾰς	ᾔνεκε(ν)	ᾐνέκᾰτον	ᾐνέκᾰτον	ᾐνέκᾰμεν	ᾐνέκᾰτε	ᾐνέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾐνέκω	ᾐνέκῃς	ᾐνέκῃ	ᾐνέκητον	ᾐνέκητον	ᾐνέκωμεν	ᾐνέκητε	ᾐνέκωσῐ(ν)
	optative	ᾐνέκοιμῐ, ᾐνεκοίην	ᾐνέκοις, ᾐνεκοίης	ᾐνέκοι, ᾐνεκοίη	ᾐνέκοιτον	ᾐνεκοίτην	ᾐνέκοιμεν	ᾐνέκοιτε	ᾐνέκοιεν
	imperative		ᾔνεκε	ᾐνεκέτω	ᾐνέκετον	ᾐνεκέτων		ᾐνέκετε	ᾐνεκόντων
middle/ passive	indicative	ᾔνημαι	ᾔνησαι	ᾔνηται	ᾔνησθον	ᾔνησθον	ᾐνήμεθᾰ	ᾔνησθε	ᾔνηνται
	subjunctive	ᾐνημένος ὦ	ᾐνημένος ᾖς	ᾐνημένος ᾖ	ᾐνημένω ἦτον	ᾐνημένω ἦτον	ᾐνημένοι ὦμεν	ᾐνημένοι ἦτε	ᾐνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾐνημένος εἴην	ᾐνημένος εἴης	ᾐνημένος εἴη	ᾐνημένω εἴητον/εἶτον	ᾐνημένω εἰήτην/εἴτην	ᾐνημένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾐνημένοι εἴητε/εἶτε	ᾐνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾔνησο	ᾐνήσθω	ᾔνησθον	ᾐνήσθων		ᾔνησθε	ᾐνήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾐνεκέναι				ᾐνῆσθαι
participle	m	ᾐνεκώς				ᾐνημένος
	f	ᾐνεκυῖᾰ				ᾐνημένη
	n	ᾐνεκός				ᾐνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• αἴνεσῐς (aínesis)
• αἰνετήρῐος (ainetḗrios)
• αἰνετής (ainetḗs)
• αἰνετός (ainetós)
• αἴνη (aínē)
• αἴνησῐς (aínēsis)
• αἰνητός (ainētós)
• δῐαινέω (diainéō)
• ἐπαινέω (epainéō)
• ἔπαινος (épainos)
• κᾰταινέω (katainéō)
• πολῠ́αινος (polúainos)
• πᾰραινέω (parainéō)
• σῠναινέω (sunainéō)
• σῠ́ναινος (súnainos)

 

Related terms

• αἶνος (aînos)

References

• “αἰνέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “αἰνέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “αἰνέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• αἰνέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• αἰνέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• αἰνέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “αἰνέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G134 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible