βησόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bɛː.só.me.nos/ → /βiˈso.me.nos/ → /viˈso.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bɛː.só.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /be̝ˈso.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βiˈso.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /viˈso.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /viˈso.me.nos/

Participle

βησόμενος • (bēsómenos) m (feminine βησομένη, neuter βησόμενον); first/third declension

1. future mediopassive participle of βαίνω (baínō)

Inflection

First and second declension of βησόμενος; βησομένη; βησόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		βησόμενος bēsómenos	βησομένη bēsoménē	βησόμενον bēsómenon		βησομένω bēsoménō	βησομένᾱ bēsoménā	βησομένω bēsoménō		βησόμενοι bēsómenoi	βησόμεναι bēsómenai	βησόμενᾰ bēsómena
Genitive		βησομένου bēsoménou	βησομένης bēsoménēs	βησομένου bēsoménou		βησομένοιν bēsoménoin	βησομέναιν bēsoménain	βησομένοιν bēsoménoin		βησομένων bēsoménōn	βησομένων bēsoménōn	βησομένων bēsoménōn
Dative		βησομένῳ bēsoménōi	βησομένῃ bēsoménēi	βησομένῳ bēsoménōi		βησομένοιν bēsoménoin	βησομέναιν bēsoménain	βησομένοιν bēsoménoin		βησομένοις bēsoménois	βησομέναις bēsoménais	βησομένοις bēsoménois
Accusative		βησόμενον bēsómenon	βησομένην bēsoménēn	βησόμενον bēsómenon		βησομένω bēsoménō	βησομένᾱ bēsoménā	βησομένω bēsoménō		βησομένους bēsoménous	βησομένᾱς bēsoménās	βησόμενᾰ bēsómena
Vocative		βησόμενε bēsómene	βησομένη bēsoménē	βησόμενον bēsómenon		βησομένω bēsoménō	βησομένᾱ bēsoménā	βησομένω bēsoménō		βησόμενοι bēsómenoi	βησόμεναι bēsómenai	βησόμενᾰ bēsómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		βησομένως bēsoménōs				βησομενώτερος bēsomenṓteros				βησομενώτᾰτος bēsomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.