γεννησαμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nuː/ → /ʝen.ni.saˈme.nu/ → /ʝe.ni.saˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝.saˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.saˈme.nu/

Participle

γεννησᾰμένου • (gennēsaménou)

1. masculine/neuter genitive singular of γεννησᾰ́μενος (gennēsámenos)