γενόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nó.me.ne/ → /ʝeˈno.me.ne/ → /ʝeˈno.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nó.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡeˈno.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝeˈno.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝeˈno.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝeˈno.me.ne/

Participle

γενόμενε • (genómene)

1. masculine vocative singular of γενόμενος (genómenos)

Declension

First and second declension of γενόμενος; γενομένη; γενόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γενόμενος genómenos	γενομένη genoménē	γενόμενον genómenon		γενομένω genoménō	γενομένᾱ genoménā	γενομένω genoménō		γενόμενοι genómenoi	γενόμεναι genómenai	γενόμενᾰ genómena
Genitive		γενομένου genoménou	γενομένης genoménēs	γενομένου genoménou		γενομένοιν genoménoin	γενομέναιν genoménain	γενομένοιν genoménoin		γενομένων genoménōn	γενομένων genoménōn	γενομένων genoménōn
Dative		γενομένῳ genoménōi	γενομένῃ genoménēi	γενομένῳ genoménōi		γενομένοιν genoménoin	γενομέναιν genoménain	γενομένοιν genoménoin		γενομένοις genoménois	γενομέναις genoménais	γενομένοις genoménois
Accusative		γενόμενον genómenon	γενομένην genoménēn	γενόμενον genómenon		γενομένω genoménō	γενομένᾱ genoménā	γενομένω genoménō		γενομένους genoménous	γενομένᾱς genoménās	γενόμενᾰ genómena
Vocative		γενόμενε genómene	γενομένη genoménē	γενόμενον genómenon		γενομένω genoménō	γενομένᾱ genoménā	γενομένω genoménō		γενόμενοι genómenoi	γενόμεναι genómenai	γενόμενᾰ genómena
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.