διαπρακτικός

Ancient Greek

Etymology

From διαπράσσω (diaprássō) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.prak.ti.kós/ → /ði.a.prak.tiˈkos/ → /ði.a.prak.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.prak.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.prak.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.prak.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.prak.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.prak.tiˈkos/

Adjective

δῐαπρακτῐκός • (diapraktikós) m (feminine δῐαπρακτῐκή, neuter δῐαπρακτῐκόν); first/second declension

1. effective, operative

Inflection

First and second declension of διαπρακτικός; διαπρακτική; διαπρακτικόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		διαπρακτικός diapraktikós	διαπρακτική diapraktikḗ	διαπρακτικόν diapraktikón		διαπρακτικώ diapraktikṓ	διαπρακτικᾱ́ diapraktikā́	διαπρακτικώ diapraktikṓ		διαπρακτικοί diapraktikoí	διαπρακτικαί diapraktikaí	διαπρακτικᾰ́ diapraktiká
Genitive		διαπρακτικοῦ diapraktikoû	διαπρακτικῆς diapraktikês	διαπρακτικοῦ diapraktikoû		διαπρακτικοῖν diapraktikoîn	διαπρακτικαῖν diapraktikaîn	διαπρακτικοῖν diapraktikoîn		διαπρακτικῶν diapraktikôn	διαπρακτικῶν diapraktikôn	διαπρακτικῶν diapraktikôn
Dative		διαπρακτικῷ diapraktikôi	διαπρακτικῇ diapraktikêi	διαπρακτικῷ diapraktikôi		διαπρακτικοῖν diapraktikoîn	διαπρακτικαῖν diapraktikaîn	διαπρακτικοῖν diapraktikoîn		διαπρακτικοῖς diapraktikoîs	διαπρακτικαῖς diapraktikaîs	διαπρακτικοῖς diapraktikoîs
Accusative		διαπρακτικόν diapraktikón	διαπρακτικήν diapraktikḗn	διαπρακτικόν diapraktikón		διαπρακτικώ diapraktikṓ	διαπρακτικᾱ́ diapraktikā́	διαπρακτικώ diapraktikṓ		διαπρακτικούς diapraktikoús	διαπρακτικᾱ́ς diapraktikā́s	διαπρακτικᾰ́ diapraktiká
Vocative		διαπρακτικέ diapraktiké	διαπρακτική diapraktikḗ	διαπρακτικόν diapraktikón		διαπρακτικώ diapraktikṓ	διαπρακτικᾱ́ diapraktikā́	διαπρακτικώ diapraktikṓ		διαπρακτικοί diapraktikoí	διαπρακτικαί diapraktikaí	διαπρακτικᾰ́ diapraktiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		διαπρακτικῶς diapraktikôs				διαπρακτικότερος diapraktikóteros				διαπρακτικότᾰτος diapraktikótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “διαπρακτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• διαπρακτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• διαπρακτικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)