διαταγή

Greek

Etymology

By surface analysis, δια- (dia-) +‎ ταγή (tagí).

Noun

διαταγή • (diatagí) f (plural διαταγές)

1. command, order

   Synonym: εντολή (entolí)

   Antonym: αντιδιαταγή (antidiatagí)

Declension

declension of διαταγή

case     \     number	singular	plural
nominative	διαταγή •	διαταγές •
genitive	διαταγής •	διαταγών •
accusative	διαταγή •	διαταγές •
vocative	διαταγή •	διαταγές •

Related terms

• διάταγμα (diátagma, “edict, decree”)
• διατάζω (diatázo, “to order, to issue a command”)