δυσηχέος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dy.sɛː.kʰé.os/ → /ðy.siˈçe.os/ → /ði.siˈçe.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dy.sɛː.kʰé.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dy.se̝ˈkʰe.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðy.siˈçe.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðy.siˈçe.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.siˈçe.os/

Adjective

δῠσηχέος • (dusēkhéos)

1. masculine/feminine/neuter genitive singular of δῠσηχής (dusēkhḗs)