εθελοντής

See also: ἐθελοντής

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐθελοντής (ethelontḗs), later form of ἐθελοντήρ (ethelontḗr), from ἐθέλω (ethélō).

Noun

εθελοντής • (ethelontís) m (plural εθελοντές, feminine εθελόντρια)

1. volunteer

Declension

declension of εθελοντής

case     \     number	singular	plural
nominative	εθελοντής •	εθελοντές •
genitive	εθελοντή •	εθελοντών •
accusative	εθελοντή •	εθελοντές •
vocative	εθελοντή •	εθελοντές •

Related terms

• εθελοντικά (ethelontiká, “voluntarily”)
• εθελοντικώς (ethelontikós, “voluntarily”)