επίρρημα

See also: ἐπίρρημα

Greek

Alternative forms

• ἐπίῤῥημα (epírrhēma)
• ἐπίρρημα (epírrhēma)

Etymology

From Ancient Greek ἐπίρρημα (epírrhēma).

Noun

επίρρημα • (epírrima) n (plural επιρρήματα)

1. (grammar) adverb (lexical category)

   Το «βεβαίως» είναι ένα επίρρημα.

   To «vevaíos» eínai éna epírrima.

   "Βεβαίως" is an adverb.

Declension

declension of επίρρημα

case     \     number	singular	plural
nominative	επίρρημα •	επιρρήματα •
genitive	επιρρήματος •	επιρρημάτων •
accusative	επίρρημα •	επιρρήματα •
vocative	επίρρημα •	επιρρήματα •

Further reading

• επίρρημα - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.