ερημίτης

See also: ἐρημίτης

Greek

Etymology

From Koine Greek ἐρημίτης (erēmítēs).

Noun

ερημίτης • (erimítis) m (plural ερημίτες)

1. hermit, loner, recluse

   Coordinate term: (ascetic) ασκητής (askitís)

Declension

declension of ερημίτης

case     \     number	singular	plural
nominative	ερημίτης •	ερημίτες •
genitive	ερημίτη •	ερημιτών •
accusative	ερημίτη •	ερημίτες •
vocative	ερημίτη •	ερημίτες •

Further reading

• ερημίτης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.