κακκείων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kak.kěː.ɔːn/ → /kaˈci.on/ → /kaˈci.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kak.kěː.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kakˈki.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈci.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈci.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈci.on/

Participle

κακκείων • (kakkeíōn) m (feminine κακκείουσᾰ, neuter κακκεῖον); first/third declension

1. (Epic) future active participle of κατάκειμαι (katákeimai)

Declension

First and third declension of κᾰκκείων; κᾰκκείουσᾰ; κᾰκκεῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκκείων kakkeíōn	κᾰκκείουσᾰ kakkeíousa	κᾰκκεῖον kakkeîon		κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kakkeioúsā	κᾰκκείοντε kakkeíonte		κᾰκκείοντες kakkeíontes	κᾰκκείουσαι kakkeíousai	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta
Genitive		κᾰκκείοντος kakkeíontos	κᾰκκειούσης kakkeioúsēs	κᾰκκείοντος kakkeíontos		κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin	κᾰκκειούσαιν kakkeioúsain	κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin		κᾰκκειόντων kakkeióntōn	κᾰκκειουσῶν kakkeiousôn	κᾰκκειόντων kakkeióntōn
Dative		κᾰκκείοντῐ kakkeíonti	κᾰκκειούσῃ kakkeioúsēi	κᾰκκείοντῐ kakkeíonti		κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin	κᾰκκειούσαιν kakkeioúsain	κᾰκκειόντοιν kakkeióntoin		κᾰκκείουσῐ / κᾰκκείουσῐν kakkeíousi(n)	κᾰκκειούσαις kakkeioúsais	κᾰκκείουσῐ / κᾰκκείουσῐν kakkeíousi(n)
Accusative		κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta	κᾰκκείουσᾰν kakkeíousan	κᾰκκεῖον kakkeîon		κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kakkeioúsā	κᾰκκείοντε kakkeíonte		κᾰκκείοντᾰς kakkeíontas	κᾰκκειούσᾱς kakkeioúsās	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta
Vocative		κᾰκκείων kakkeíōn	κᾰκκείουσᾰ kakkeíousa	κᾰκκεῖον kakkeîon		κᾰκκείοντε kakkeíonte	κᾰκκειούσᾱ kakkeioúsā	κᾰκκείοντε kakkeíonte		κᾰκκείοντες kakkeíontes	κᾰκκείουσαι kakkeíousai	κᾰκκείοντᾰ kakkeíonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰκκειόντως kakkeióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.