κακούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.kǔː.me.nos/ → /kaˈku.me.nos/ → /kaˈku.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.kǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈku.me.nos/

Participle

κᾰκούμενος • (kakoúmenos) m (feminine κᾰκουμένη, neuter κᾰκούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of κακόω (kakóō)

Declension

First and second declension of κᾰκούμενος; κᾰκουμένη; κᾰκούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κᾰκούμενος kakoúmenos	κᾰκουμένη kakouménē	κᾰκούμενον kakoúmenon		κᾰκουμένω kakouménō	κᾰκουμένᾱ kakouménā	κᾰκουμένω kakouménō		κᾰκούμενοι kakoúmenoi	κᾰκούμεναι kakoúmenai	κᾰκούμενᾰ kakoúmena
Genitive		κᾰκουμένου kakouménou	κᾰκουμένης kakouménēs	κᾰκουμένου kakouménou		κᾰκουμένοιν kakouménoin	κᾰκουμέναιν kakouménain	κᾰκουμένοιν kakouménoin		κᾰκουμένων kakouménōn	κᾰκουμένων kakouménōn	κᾰκουμένων kakouménōn
Dative		κᾰκουμένῳ kakouménōi	κᾰκουμένῃ kakouménēi	κᾰκουμένῳ kakouménōi		κᾰκουμένοιν kakouménoin	κᾰκουμέναιν kakouménain	κᾰκουμένοιν kakouménoin		κᾰκουμένοις kakouménois	κᾰκουμέναις kakouménais	κᾰκουμένοις kakouménois
Accusative		κᾰκούμενον kakoúmenon	κᾰκουμένην kakouménēn	κᾰκούμενον kakoúmenon		κᾰκουμένω kakouménō	κᾰκουμένᾱ kakouménā	κᾰκουμένω kakouménō		κᾰκουμένους kakouménous	κᾰκουμένᾱς kakouménās	κᾰκούμενᾰ kakoúmena
Vocative		κᾰκούμενε kakoúmene	κᾰκουμένη kakouménē	κᾰκούμενον kakoúmenon		κᾰκουμένω kakouménō	κᾰκουμένᾱ kakouménā	κᾰκουμένω kakouménō		κᾰκούμενοι kakoúmenoi	κᾰκούμεναι kakoúmenai	κᾰκούμενᾰ kakoúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κᾰκουμένως kakouménōs				κᾰκουμενώτερος kakoumenṓteros				κᾰκουμενώτᾰτος kakoumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.