κατάληξη

Greek

Etymology

From Greek κατάληξις (katálēxis).

Noun

κατάληξη • (katálixi) f (plural καταλήξεις)

1. ending, termination
2. result or outcome
3. (grammar) ending, suffix

Declension

Declension of κατάληξη

	singular	plural
nominative	κατάληξη •	καταλήξεις •
genitive	κατάληξης •	καταλήξεων •
accusative	κατάληξη •	καταλήξεις •
vocative	κατάληξη •	καταλήξεις •
Older or formal genitive singular: καταλήξεως •

Related terms

• ακατάληκτος (akatáliktos, “without end”)