καταργέω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-) +‎ ἀργέω (argéō, “to do nothing”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tar.ɡé.ɔː/ → /ka.tarˈʝe.o/ → /ka.tarˈʝe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tar.ɡé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tarˈɡe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tarˈʝe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tarˈʝe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tarˈʝe.o/

Verb

κᾰταργέω • (katargéō)

1. to leave unemployed or idle
   • 408 BCE, Euripides, The Phoenician Women 753
   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, Fragments 176
   • 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 13:7
2. to make of no effect, to abolish, cease
   • New Testament, Epistle to the Romans 3:3
   • New Testament, Epistle to the Romans 3:13
   • 53 CE – 55 CE, Paul the Apostle, First Epistle to the Corinthians 2:6
   • New Testament, Epistle to the Romans 7:2
   • New Testament, Epistle to the Galatians 5:4

Inflection

   Present: καταργέω, καταργέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταργέω	καταργέεις	καταργέει	καταργέετον	καταργέετον	καταργέομεν	καταργέετε	καταργέουσῐ(ν)
	subjunctive	καταργέω	καταργέῃς	καταργέῃ	καταργέητον	καταργέητον	καταργέωμεν	καταργέητε	καταργέωσῐ(ν)
	optative	καταργέοιμῐ	καταργέοις	καταργέοι	καταργέοιτον	καταργεοίτην	καταργέοιμεν	καταργέοιτε	καταργέοιεν
	imperative		κατάργεε	καταργεέτω	καταργέετον	καταργεέτων		καταργέετε	καταργεόντων
middle/ passive	indicative	καταργέομαι	καταργέῃ, καταργέει	καταργέεται	καταργέεσθον	καταργέεσθον	καταργεόμεθᾰ	καταργέεσθε	καταργέονται
	subjunctive	καταργέωμαι	καταργέῃ	καταργέηται	καταργέησθον	καταργέησθον	καταργεώμεθᾰ	καταργέησθε	καταργέωνται
	optative	καταργεοίμην	καταργέοιο	καταργέοιτο	καταργέοισθον	καταργεοίσθην	καταργεοίμεθᾰ	καταργέοισθε	καταργέοιντο
	imperative		καταργέου	καταργεέσθω	καταργέεσθον	καταργεέσθων		καταργέεσθε	καταργεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταργέειν				καταργέεσθαι
participle	m	καταργέων				καταργεόμενος
	f	καταργέουσᾰ				καταργεομένη
	n	καταργέον				καταργεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: καταργῶ, καταργοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταργῶ	καταργεῖς	καταργεῖ	καταργεῖτον	καταργεῖτον	καταργοῦμεν	καταργεῖτε	καταργοῦσῐ(ν)
	subjunctive	καταργῶ	καταργῇς	καταργῇ	καταργῆτον	καταργῆτον	καταργῶμεν	καταργῆτε	καταργῶσῐ(ν)
	optative	καταργοίην, καταργοῖμῐ	καταργοίης, καταργοῖς	καταργοίη, καταργοῖ	καταργοῖτον, καταργοίητον	καταργοίτην, καταργοιήτην	καταργοῖμεν, καταργοίημεν	καταργοῖτε, καταργοίητε	καταργοῖεν, καταργοίησᾰν
	imperative		κατάργει	καταργείτω	καταργεῖτον	καταργείτων		καταργεῖτε	καταργούντων
middle/ passive	indicative	καταργοῦμαι	καταργεῖ, καταργῇ	καταργεῖται	καταργεῖσθον	καταργεῖσθον	καταργούμεθᾰ	καταργεῖσθε	καταργοῦνται
	subjunctive	καταργῶμαι	καταργῇ	καταργῆται	καταργῆσθον	καταργῆσθον	καταργώμεθᾰ	καταργῆσθε	καταργῶνται
	optative	καταργοίμην	καταργοῖο	καταργοῖτο	καταργοῖσθον	καταργοίσθην	καταργοίμεθᾰ	καταργοῖσθε	καταργοῖντο
	imperative		καταργοῦ	καταργείσθω	καταργεῖσθον	καταργείσθων		καταργεῖσθε	καταργείσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταργεῖν				καταργεῖσθαι
participle	m	καταργῶν				καταργούμενος
	f	καταργοῦσᾰ				καταργουμένη
	n	καταργοῦν				καταργούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κατήργεον, κατηργεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατήργεον	κατήργεες	κατήργεε(ν)	κατηργέετον	κατηργεέτην	κατηργέομεν	κατηργέετε	κατήργεον
middle/ passive	indicative	κατηργεόμην	κατηργέου	κατηργέετο	κατηργέεσθον	κατηργεέσθην	κατηργεόμεθᾰ	κατηργέεσθε	κατηργέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κατήργουν, κατηργούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατήργουν	κατήργεις	κατήργει	κατηργεῖτον	κατηργείτην	κατηργοῦμεν	κατηργεῖτε	κατήργουν
middle/ passive	indicative	κατηργούμην	κατηργοῦ	κατηργεῖτο	κατηργεῖσθον	κατηργείσθην	κατηργούμεθᾰ	κατηργεῖσθε	κατηργοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: καταργήσω, καταργήσομαι, καταργηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταργήσω	καταργήσεις	καταργήσει	καταργήσετον	καταργήσετον	καταργήσομεν	καταργήσετε	καταργήσουσῐ(ν)
	optative	καταργήσοιμῐ	καταργήσοις	καταργήσοι	καταργήσοιτον	καταργησοίτην	καταργήσοιμεν	καταργήσοιτε	καταργήσοιεν
middle	indicative	καταργήσομαι	καταργήσῃ, καταργήσει	καταργήσεται	καταργήσεσθον	καταργήσεσθον	καταργησόμεθᾰ	καταργήσεσθε	καταργήσονται
	optative	καταργησοίμην	καταργήσοιο	καταργήσοιτο	καταργήσοισθον	καταργησοίσθην	καταργησοίμεθᾰ	καταργήσοισθε	καταργήσοιντο
passive	indicative	καταργηθήσομαι	καταργηθήσῃ	καταργηθήσεται	καταργηθήσεσθον	καταργηθήσεσθον	καταργηθησόμεθᾰ	καταργηθήσεσθε	καταργηθήσονται
	optative	καταργηθησοίμην	καταργηθήσοιο	καταργηθήσοιτο	καταργηθήσοισθον	καταργηθησοίσθην	καταργηθησοίμεθᾰ	καταργηθήσοισθε	καταργηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καταργήσειν			καταργήσεσθαι		καταργηθήσεσθαι
participle	m	καταργήσων			καταργησόμενος		καταργηθησόμενος
	f	καταργήσουσᾰ			καταργησομένη		καταργηθησομένη
	n	καταργῆσον			καταργησόμενον		καταργηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κατήργησᾰ, κατηργησᾰ́μην, κατηργήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατήργησᾰ	κατήργησᾰς	κατήργησε(ν)	κατηργήσᾰτον	κατηργησᾰ́την	κατηργήσᾰμεν	κατηργήσᾰτε	κατήργησᾰν
	subjunctive	καταργήσω	καταργήσῃς	καταργήσῃ	καταργήσητον	καταργήσητον	καταργήσωμεν	καταργήσητε	καταργήσωσῐ(ν)
	optative	καταργήσαιμῐ	καταργήσειᾰς, καταργήσαις	καταργήσειε(ν), καταργήσαι	καταργήσαιτον	καταργησαίτην	καταργήσαιμεν	καταργήσαιτε	καταργήσειᾰν, καταργήσαιεν
	imperative		κατάργησον	καταργησᾰ́τω	καταργήσᾰτον	καταργησᾰ́των		καταργήσᾰτε	καταργησᾰ́ντων
middle	indicative	κατηργησᾰ́μην	κατηργήσω	κατηργήσᾰτο	κατηργήσᾰσθον	κατηργησᾰ́σθην	κατηργησᾰ́μεθᾰ	κατηργήσᾰσθε	κατηργήσᾰντο
	subjunctive	καταργήσωμαι	καταργήσῃ	καταργήσηται	καταργήσησθον	καταργήσησθον	καταργησώμεθᾰ	καταργήσησθε	καταργήσωνται
	optative	καταργησαίμην	καταργήσαιο	καταργήσαιτο	καταργήσαισθον	καταργησαίσθην	καταργησαίμεθᾰ	καταργήσαισθε	καταργήσαιντο
	imperative		κατάργησαι	καταργησᾰ́σθω	καταργήσᾰσθον	καταργησᾰ́σθων		καταργήσᾰσθε	καταργησᾰ́σθων
passive	indicative	κατηργήθην	κατηργήθης	κατηργήθη	κατηργήθητον	κατηργηθήτην	κατηργήθημεν	κατηργήθητε	κατηργήθησᾰν
	subjunctive	καταργηθῶ	καταργηθῇς	καταργηθῇ	καταργηθῆτον	καταργηθῆτον	καταργηθῶμεν	καταργηθῆτε	καταργηθῶσῐ(ν)
	optative	καταργηθείην	καταργηθείης	καταργηθείη	καταργηθεῖτον, καταργηθείητον	καταργηθείτην, καταργηθειήτην	καταργηθεῖμεν, καταργηθείημεν	καταργηθεῖτε, καταργηθείητε	καταργηθεῖεν, καταργηθείησᾰν
	imperative		καταργήθητῐ	καταργηθήτω	καταργήθητον	καταργηθήτων		καταργήθητε	καταργηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καταργῆσαι			καταργήσᾰσθαι		καταργηθῆναι
participle	m	καταργήσᾱς			καταργησᾰ́μενος		καταργηθείς
	f	καταργήσᾱσᾰ			καταργησᾰμένη		καταργηθεῖσᾰ
	n	καταργῆσᾰν			καταργησᾰ́μενον		καταργηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κατήργηκᾰ, κατήργημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατήργηκᾰ	κατήργηκᾰς	κατήργηκε(ν)	κατηργήκᾰτον	κατηργήκᾰτον	κατηργήκᾰμεν	κατηργήκᾰτε	κατηργήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κατηργήκω	κατηργήκῃς	κατηργήκῃ	κατηργήκητον	κατηργήκητον	κατηργήκωμεν	κατηργήκητε	κατηργήκωσῐ(ν)
	optative	κατηργήκοιμῐ, κατηργηκοίην	κατηργήκοις, κατηργηκοίης	κατηργήκοι, κατηργηκοίη	κατηργήκοιτον	κατηργηκοίτην	κατηργήκοιμεν	κατηργήκοιτε	κατηργήκοιεν
	imperative		κατήργηκε	κατηργηκέτω	κατηργήκετον	κατηργηκέτων		κατηργήκετε	κατηργηκόντων
middle/ passive	indicative	κατήργημαι	κατήργησαι	κατήργηται	κατήργησθον	κατήργησθον	κατηργήμεθᾰ	κατήργησθε	κατήργηνται
	subjunctive	κατηργημένος ὦ	κατηργημένος ᾖς	κατηργημένος ᾖ	κατηργημένω ἦτον	κατηργημένω ἦτον	κατηργημένοι ὦμεν	κατηργημένοι ἦτε	κατηργημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κατηργημένος εἴην	κατηργημένος εἴης	κατηργημένος εἴη	κατηργημένω εἴητον/εἶτον	κατηργημένω εἰήτην/εἴτην	κατηργημένοι εἴημεν/εἶμεν	κατηργημένοι εἴητε/εἶτε	κατηργημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κατήργησο	κατηργήσθω	κατήργησθον	κατηργήσθων		κατήργησθε	κατηργήσθων
		active				middle/passive
infinitive		κατηργηκέναι				κατηργῆσθαι
participle	m	κατηργηκώς				κατηργημένος
	f	κατηργηκυῖᾰ				κατηργημένη
	n	κατηργηκός				κατηργημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: καταργώ (katargó)

Further reading

• “καταργέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καταργέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• καταργέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G2673 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible