κεάζω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱes- (“to cut up, to slaughter”); compare κείω (keíō, “to cleave”), Latin castrō (“to castrate”), Sanskrit शस्त्र (śastra, “sword, dagger”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.áz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈa.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈa.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈa.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈa.zo/

Verb

κεᾰ́ζω • (keázō)

to split, cleave wood
(of lightening) to shiver
to pound, rub to pieces

Inflection

Present: κεᾰ́ζω, κεᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεᾰ́ζω	κεᾰ́ζεις	κεᾰ́ζει	κεᾰ́ζετον	κεᾰ́ζετον	κεᾰ́ζομεν	κεᾰ́ζετε	κεᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κεᾰ́ζω	κεᾰ́ζῃς	κεᾰ́ζῃ	κεᾰ́ζητον	κεᾰ́ζητον	κεᾰ́ζωμεν	κεᾰ́ζητε	κεᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	κεᾰ́ζοιμῐ	κεᾰ́ζοις	κεᾰ́ζοι	κεᾰ́ζοιτον	κεᾰζοίτην	κεᾰ́ζοιμεν	κεᾰ́ζοιτε	κεᾰ́ζοιεν
	imperative		κέᾰζε	κεᾰζέτω	κεᾰ́ζετον	κεᾰζέτων		κεᾰ́ζετε	κεᾰζόντων
middle/ passive	indicative	κεᾰ́ζομαι	κεᾰ́ζῃ, κεᾰ́ζει	κεᾰ́ζεται	κεᾰ́ζεσθον	κεᾰ́ζεσθον	κεᾰζόμεθᾰ	κεᾰ́ζεσθε	κεᾰ́ζονται
	subjunctive	κεᾰ́ζωμαι	κεᾰ́ζῃ	κεᾰ́ζηται	κεᾰ́ζησθον	κεᾰ́ζησθον	κεᾰζώμεθᾰ	κεᾰ́ζησθε	κεᾰ́ζωνται
	optative	κεᾰζοίμην	κεᾰ́ζοιο	κεᾰ́ζοιτο	κεᾰ́ζοισθον	κεᾰζοίσθην	κεᾰζοίμεθᾰ	κεᾰ́ζοισθε	κεᾰ́ζοιντο
	imperative		κεᾰ́ζου	κεᾰζέσθω	κεᾰ́ζεσθον	κεᾰζέσθων		κεᾰ́ζεσθε	κεᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεᾰ́ζειν				κεᾰ́ζεσθαι
participle	m	κεᾰ́ζων				κεᾰζόμενος
	f	κεᾰ́ζουσᾰ				κεᾰζομένη
	n	κεᾰ́ζον				κεᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκέᾰζον, ἐκεᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέᾰζον	ἐκέᾰζες	ἐκέᾰζε(ν)	ἐκεᾰ́ζετον	ἐκεᾰζέτην	ἐκεᾰ́ζομεν	ἐκεᾰ́ζετε	ἐκέᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐκεᾰζόμην	ἐκεᾰ́ζου	ἐκεᾰ́ζετο	ἐκεᾰ́ζεσθον	ἐκεᾰζέσθην	ἐκεᾰζόμεθᾰ	ἐκεᾰ́ζεσθε	ἐκεᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κεᾰ́σσω, κεᾰ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεᾰ́σσω	κεᾰ́σσεις	κεᾰ́σσει	κεᾰ́σσετον	κεᾰ́σσετον	κεᾰ́σσομεν	κεᾰ́σσετε	κεᾰ́σσουσῐ(ν)
active	optative	κεᾰ́σσοιμῐ	κεᾰ́σσοις	κεᾰ́σσοι	κεᾰ́σσοιτον	κεᾰσσοίτην	κεᾰ́σσοιμεν	κεᾰ́σσοιτε	κεᾰ́σσοιεν
middle	indicative	κεᾰ́σσομαι	κεᾰ́σσῃ, κεᾰ́σσει	κεᾰ́σσεται	κεᾰ́σσεσθον	κεᾰ́σσεσθον	κεᾰσσόμεθᾰ	κεᾰ́σσεσθε	κεᾰ́σσονται
middle	optative	κεᾰσσοίμην	κεᾰ́σσοιο	κεᾰ́σσοιτο	κεᾰ́σσοισθον	κεᾰσσοίσθην	κεᾰσσοίμεθᾰ	κεᾰ́σσοισθε	κεᾰ́σσοιντο
		active			middle
infinitive		κεᾰ́σσειν			κεᾰ́σσεσθαι
participle	m	κεᾰ́σσων			κεᾰσσόμενος
	f	κεᾰ́σσουσᾰ			κεᾰσσομένη
	n	κεᾰ́σσον			κεᾰσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκέᾰσᾰ, κεᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέᾰσᾰ	ἐκέᾰσᾰς	ἐκέᾰσε(ν)	ἐκεᾰ́σᾰτον	ἐκεᾰσᾰ́την	ἐκεᾰ́σᾰμεν	ἐκεᾰ́σᾰτε	ἐκέᾰσᾰν
	subjunctive	κεᾰ́σω	κεᾰ́σῃς	κεᾰ́σῃ	κεᾰ́σητον	κεᾰ́σητον	κεᾰ́σωμεν	κεᾰ́σητε	κεᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	κεᾰ́σαιμῐ	κεᾰ́σειᾰς, κεᾰ́σαις	κεᾰ́σειε(ν), κεᾰ́σαι	κεᾰ́σαιτον	κεᾰσαίτην	κεᾰ́σαιμεν	κεᾰ́σαιτε	κεᾰ́σειᾰν, κεᾰ́σαιεν
	imperative		κέᾰσον	κεᾰσᾰ́τω	κεᾰ́σᾰτον	κεᾰσᾰ́των		κεᾰ́σᾰτε	κεᾰσᾰ́ντων
passive	indicative	κεᾰ́σθην	κεᾰ́σθης	κεᾰ́σθη	κεᾰ́σθητον	κεᾰσθήτην	κεᾰ́σθημεν	κεᾰ́σθητε	κεᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	κεᾰσθῶ	κεᾰσθῇς	κεᾰσθῇ	κεᾰσθῆτον	κεᾰσθῆτον	κεᾰσθῶμεν	κεᾰσθῆτε	κεᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	κεᾰσθείην	κεᾰσθείης	κεᾰσθείη	κεᾰσθεῖτον, κεᾰσθείητον	κεᾰσθείτην, κεᾰσθειήτην	κεᾰσθεῖμεν, κεᾰσθείημεν	κεᾰσθεῖτε, κεᾰσθείητε	κεᾰσθεῖεν, κεᾰσθείησᾰν
	imperative		κεᾰ́σθητῐ	κεᾰσθήτω	κεᾰ́σθητον	κεᾰσθήτων		κεᾰ́σθητε	κεᾰσθέντων
		active					passive
infinitive		κεᾰ́σαι					κεᾰσθῆναι
participle	m	κεᾰ́σᾱς					κεᾰσθείς
	f	κεᾰ́σᾱσᾰ					κεᾰσθεῖσᾰ
	n	κεᾰ́σᾰν					κεᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεκέᾰκᾰ, κεκέᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκέᾰκᾰ	κεκέᾰκᾰς	κεκέᾰκε(ν)	κεκεᾰ́κᾰτον	κεκεᾰ́κᾰτον	κεκεᾰ́κᾰμεν	κεκεᾰ́κᾰτε	κεκεᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκεᾰ́κω	κεκεᾰ́κῃς	κεκεᾰ́κῃ	κεκεᾰ́κητον	κεκεᾰ́κητον	κεκεᾰ́κωμεν	κεκεᾰ́κητε	κεκεᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	κεκεᾰ́κοιμῐ, κεκεᾰκοίην	κεκεᾰ́κοις, κεκεᾰκοίης	κεκεᾰ́κοι, κεκεᾰκοίη	κεκεᾰ́κοιτον	κεκεᾰκοίτην	κεκεᾰ́κοιμεν	κεκεᾰ́κοιτε	κεκεᾰ́κοιεν
	imperative		κεκέᾰκε	κεκεᾰκέτω	κεκεᾰ́κετον	κεκεᾰκέτων		κεκεᾰ́κετε	κεκεᾰκόντων
middle/ passive	indicative	κεκέᾰσμαι	κεκέᾰσαι	κεκέᾰσται	κεκέᾰσθον	κεκέᾰσθον	κεκεᾰ́σμεθᾰ	κεκέᾰσθε	κεκεᾰ́σᾰται
	subjunctive	κεκεᾰσμένος ὦ	κεκεᾰσμένος ᾖς	κεκεᾰσμένος ᾖ	κεκεᾰσμένω ἦτον	κεκεᾰσμένω ἦτον	κεκεᾰσμένοι ὦμεν	κεκεᾰσμένοι ἦτε	κεκεᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκεᾰσμένος εἴην	κεκεᾰσμένος εἴης	κεκεᾰσμένος εἴη	κεκεᾰσμένω εἴητον/εἶτον	κεκεᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	κεκεᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκεᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	κεκεᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκέᾰσο	κεκεᾰ́σθω	κεκέᾰσθον	κεκεᾰ́σθων		κεκέᾰσθε	κεκεᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκεᾰκέναι				κεκεᾰ́σθαι
participle	m	κεκεᾰκώς				κεκεᾰσμένος
	f	κεκεᾰκυῖᾰ				κεκεᾰσμένη
	n	κεκεᾰκός				κεκεᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφῐκεᾰ́ζω (amphikeázō)
δῐᾰκεᾰ́ζω (diakeázō)
εὐκέᾰτος (eukéatos)