κεκλόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kló.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈklo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈklo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈklo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈklo.me.nos/

Participle

κεκλόμενος • (keklómenos) m (feminine κεκλομένη, neuter κεκλόμενον); first/second declension

aorist middle participle of κέλομαι (kélomai)

Declension

First and second declension of κεκλόμενος; κεκλομένη; κεκλόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κεκλόμενος keklómenos	κεκλομένη kekloménē	κεκλόμενον keklómenon	κεκλομένω kekloménō	κεκλομένᾱ kekloménā	κεκλομένω kekloménō	κεκλόμενοι keklómenoi	κεκλόμεναι keklómenai	κεκλόμενᾰ keklómena
Genitive	κεκλομένου kekloménou	κεκλομένης kekloménēs	κεκλομένου kekloménou	κεκλομένοιν kekloménoin	κεκλομέναιν kekloménain	κεκλομένοιν kekloménoin	κεκλομένων kekloménōn	κεκλομένων kekloménōn	κεκλομένων kekloménōn
Dative	κεκλομένῳ kekloménōi	κεκλομένῃ kekloménēi	κεκλομένῳ kekloménōi	κεκλομένοιν kekloménoin	κεκλομέναιν kekloménain	κεκλομένοιν kekloménoin	κεκλομένοις kekloménois	κεκλομέναις kekloménais	κεκλομένοις kekloménois
Accusative	κεκλόμενον keklómenon	κεκλομένην kekloménēn	κεκλόμενον keklómenon	κεκλομένω kekloménō	κεκλομένᾱ kekloménā	κεκλομένω kekloménō	κεκλομένους kekloménous	κεκλομένᾱς kekloménās	κεκλόμενᾰ keklómena
Vocative	κεκλόμενε keklómene	κεκλομένη kekloménē	κεκλόμενον keklómenon	κεκλομένω kekloménō	κεκλομένᾱ kekloménā	κεκλομένω kekloménō	κεκλόμενοι keklómenoi	κεκλόμεναι keklómenai	κεκλόμενᾰ keklómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεκλομένως kekloménōs			κεκλομενώτερος keklomenṓteros			κεκλομενώτᾰτος keklomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.