κελόμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.ló.mɛːn/ → /ceˈlo.min/ → /ceˈlo.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.ló.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /keˈlo.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ceˈlo.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ceˈlo.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ceˈlo.min/

Verb

κελόμην • (kelómēn)

1. (Epic) first-person singular imperfect mediopassive indicative unaugmented of κέλομαι (kélomai)