κορύσσω

Ancient Greek

Etymology

From κόρυς (kórus, “helmet”) +‎ -σσω (-ssō); more formally from */korútʰ-jɔː/ with */tʰj/ becoming /ss/ by regular sound change.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.rýs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈrys.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈrys.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈrys.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈri.so/

Verb

κορύσσω • (korússō) (chiefly Epic)

to equip with a helmet
to arm, equip (generally)

Conjugation

Present: κορῠ́σσω, κορῠ́σσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορῠ́σσω	κορῠ́σσεις	κορῠ́σσει	κορῠ́σσετον	κορῠ́σσετον	κορῠ́σσομεν	κορῠ́σσετε	κορῠ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	κορῠ́σσω, κορῠ́σσωμῐ	κορῠ́σσῃς, κορῠ́σσῃσθᾰ	κορῠ́σσῃ, κορῠ́σσῃσῐ	κορῠ́σσητον	κορῠ́σσητον	κορῠ́σσωμεν	κορῠ́σσητε	κορῠ́σσωσῐ(ν)
	optative	κορῠ́σσοιμῐ	κορῠ́σσοισ(θᾰ)	κορῠ́σσοι	κορῠ́σσοιτον	κορῠσσοίτην	κορῠ́σσοιμεν	κορῠ́σσοιτε	κορῠ́σσοιεν
	imperative		κόρῠσσε	κορῠσσέτω	κορῠ́σσετον	κορῠσσέτων		κορῠ́σσετε	κορῠσσόντων
middle/ passive	indicative	κορῠ́σσομαι	κορῠ́σσεαι	κορῠ́σσεται	κορῠ́σσεσθον	κορῠ́σσεσθον	κορῠσσόμε(σ)θᾰ	κορῠ́σσεσθε	κορῠ́σσονται
	subjunctive	κορῠ́σσωμαι	κορῠ́σσηαι	κορῠ́σσηται	κορῠ́σσησθον	κορῠ́σσησθον	κορῠσσώμε(σ)θᾰ	κορῠ́σσησθε	κορῠ́σσωνται
	optative	κορῠσσοίμην	κορῠ́σσοιο	κορῠ́σσοιτο	κορῠ́σσοισθον	κορῠσσοίσθην	κορῠσσοίμε(σ)θᾰ	κορῠ́σσοισθε	κορῠσσοίᾰτο
	imperative		κορῠ́σσεο	κορῠσσέσθω	κορῠ́σσεσθον	κορῠσσέσθων		κορῠ́σσεσθε	κορῠσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κορῠ́σσειν/κορῠσσέμεν(αι)/κορῠ́σσμεν(αι)				κορῠ́σσεσθαι
participle	m	κορῠ́σσων				κορῠσσόμενος
	f	κορῠ́σσουσᾰ				κορῠσσομένη
	n	κορῠ́σσον				κορῠσσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κόρῠσσον, κορῠσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κόρῠσσον	κόρῠσσες	κόρῠσσε(ν)	κορῠ́σσετον	κορῠσσέτην	κορῠ́σσομεν	κορῠ́σσετε	κόρῠσσον
middle/ passive	indicative	κορῠσσόμην	κορῠ́σσου	κορῠ́σσετο	κορῠ́σσεσθον	κορῠσσέσθην	κορῠσσόμεθᾰ	κορῠ́σσεσθε	κορῠ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐκόρῠσσᾰ, ἐκορῠσσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόρῠσσᾰ	ἐκόρῠσσᾰς	ἐκόρῠσσε(ν)	ἐκορῠ́σσᾰτον	ἐκορῠσσᾰ́την	ἐκορῠ́σσᾰμεν	ἐκορῠ́σσᾰτε	ἐκόρῠσσᾰν
	subjunctive	κορῠ́σσω	κορῠ́σσῃς	κορῠ́σσῃ	κορῠ́σσητον	κορῠ́σσητον	κορῠ́σσωμεν	κορῠ́σσητε	κορῠ́σσωσῐ(ν)
	optative	κορῠ́σσαιμῐ	κορῠ́σσειᾰς, κορῠ́σσαις	κορῠ́σσειε(ν), κορῠ́σσαι	κορῠ́σσαιτον	κορῠσσαίτην	κορῠ́σσαιμεν	κορῠ́σσαιτε	κορῠ́σσειᾰν, κορῠ́σσαιεν
	imperative		κόρῠσσον	κορῠσσᾰ́τω	κορῠ́σσᾰτον	κορῠσσᾰ́των		κορῠ́σσᾰτε	κορῠσσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκορῠσσᾰ́μην	ἐκορῠ́σσω	ἐκορῠ́σσᾰτο	ἐκορῠ́σσᾰσθον	ἐκορῠσσᾰ́σθην	ἐκορῠσσᾰ́μεθᾰ	ἐκορῠ́σσᾰσθε	ἐκορῠ́σσᾰντο
	subjunctive	κορῠ́σσωμαι	κορῠ́σσῃ	κορῠ́σσηται	κορῠ́σσησθον	κορῠ́σσησθον	κορῠσσώμεθᾰ	κορῠ́σσησθε	κορῠ́σσωνται
	optative	κορῠσσαίμην	κορῠ́σσαιο	κορῠ́σσαιτο	κορῠ́σσαισθον	κορῠσσαίσθην	κορῠσσαίμεθᾰ	κορῠ́σσαισθε	κορῠ́σσαιντο
	imperative		κόρῠσσαι	κορῠσσᾰ́σθω	κορῠ́σσᾰσθον	κορῠσσᾰ́σθων		κορῠ́σσᾰσθε	κορῠσσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κορῠ́σσαι			κορῠ́σσᾰσθαι
participle	m	κορῠ́σσᾱς			κορῠσσᾰ́μενος
	f	κορῠ́σσᾱσᾰ			κορῠσσᾰμένη
	n	κορῠ́σσᾰν			κορῠσσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεκόρυθμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	κεκόρυθμαι	κεκόρῠσαι	κεκόρῠσται	κεκόρῠσθον	κεκόρῠσθον	κεκόρυθμεθᾰ	κεκόρῠσθε	κεκορῠ́θᾰται
	subjunctive	κεκορυθμένος ὦ	κεκορυθμένος ᾖς	κεκορυθμένος ᾖ	κεκορυθμένω ἦτον	κεκορυθμένω ἦτον	κεκορυθμένοι ὦμεν	κεκορυθμένοι ἦτε	κεκορυθμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκορυθμένος εἴην	κεκορυθμένος εἴης	κεκορυθμένος εἴη	κεκορυθμένω εἴητον/εἶτον	κεκορυθμένω εἰήτην/εἴτην	κεκορυθμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκορυθμένοι εἴητε/εἶτε	κεκορυθμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκόρῠσο	κεκορῠ́σθω	κεκόρῠσθον	κεκορῠ́σθων		κεκόρῠσθε	κεκορῠ́σθων

infinitive						κεκορῠ́σθαι
participle	m					κεκορυθμένος
	f					κεκορυθμένη
	n					κεκορυθμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

χαλκοκορυστής (khalkokorustḗs)