κρίνω

See also: κρινῶ

Ancient Greek

Alternative forms

• κρίννω (krínnō) — Aeolic

Etymology

From Proto-Hellenic *kríňňō, from Proto-Indo-European *kri-n-ye-, from *krey-. Cognates include English rinse, Latin cernō (“I separate, discern”), and Welsh gogrynu.

The root of the verb was originally short, but the Attic–Ionic–Doric present tense κρῑ́νω (krī́nō) has a long ῑ (ī) because the vowel of the root was compensatorily lengthened after the shortening of Proto-Hellenic *ňň, and the aorist ἔκρῑνᾰ (ékrīna) has long ῑ (ī) because of compensatory lengthening after the loss of the aorist tense-marker /s/ in the original form /ekrin-sa/. The Aeolic present κρῐ́ννω (krínnō) and aorist ἔκρῐννε (ékrinne) have a short ῐ (i) and doubled νν (nn) because the consonant ν (n) was compensatorily lengthened instead of the vowel.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /krǐː.nɔː/ → /ˈkri.no/ → /ˈkri.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /krǐː.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkri.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkri.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkri.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkri.no/

Verb

κρῑ́νω • (krī́nō)

1. (transitive) to separate, divide, part, distinguish between two things or people or among a group of things or people
2. (transitive) to order, arrange
3. to inquire, investigate
4. to select, choose, prefer
5. (transitive) to decide a dispute or contest, with accusative of the contest or dispute, or accusative of a person involved in the contest or dispute; (intransitive) to pass judgement, come to a decision
   1. (middle voice, passive voice) to have a contest decided
   2. (middle voice and passive voice) to contend, dispute, quarrel
6. to decide or judge [+accusative and infinitive = that something does something], [+accusative and accusative = that something is something]
7. to discern between good and bad
8. to judge, pronounce
9. to bring to court, accuse
10. to pass sentence on, condemn, criticize
11. to secrete

Inflection

   Present: κρῑ́νω, κρῑ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρῑ́νω	κρῑ́νεις	κρῑ́νει	κρῑ́νετον	κρῑ́νετον	κρῑ́νομεν	κρῑ́νετε	κρῑ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	κρῑ́νω	κρῑ́νῃς	κρῑ́νῃ	κρῑ́νητον	κρῑ́νητον	κρῑ́νωμεν	κρῑ́νητε	κρῑ́νωσῐ(ν)
	optative	κρῑ́νοιμῐ	κρῑ́νοις	κρῑ́νοι	κρῑ́νοιτον	κρῑνοίτην	κρῑ́νοιμεν	κρῑ́νοιτε	κρῑ́νοιεν
	imperative		κρῖνε	κρῑνέτω	κρῑ́νετον	κρῑνέτων		κρῑ́νετε	κρῑνόντων
middle/ passive	indicative	κρῑ́νομαι	κρῑ́νῃ, κρῑ́νει	κρῑ́νεται	κρῑ́νεσθον	κρῑ́νεσθον	κρῑνόμεθᾰ	κρῑ́νεσθε	κρῑ́νονται
	subjunctive	κρῑ́νωμαι	κρῑ́νῃ	κρῑ́νηται	κρῑ́νησθον	κρῑ́νησθον	κρῑνώμεθᾰ	κρῑ́νησθε	κρῑ́νωνται
	optative	κρῑνοίμην	κρῑ́νοιο	κρῑ́νοιτο	κρῑ́νοισθον	κρῑνοίσθην	κρῑνοίμεθᾰ	κρῑ́νοισθε	κρῑ́νοιντο
	imperative		κρῑ́νου	κρῑνέσθω	κρῑ́νεσθον	κρῑνέσθων		κρῑ́νεσθε	κρῑνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κρῑ́νειν				κρῑ́νεσθαι
participle	m	κρῑ́νων				κρῑνόμενος
	f	κρῑ́νουσᾰ				κρῑνομένη
	n	κρῖνον				κρῑνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκρῑνον, ἐκρῑνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρῑνον	ἔκρῑνες	ἔκρῑνε(ν)	ἐκρῑ́νετον	ἐκρῑνέτην	ἐκρῑ́νομεν	ἐκρῑ́νετε	ἔκρῑνον
middle/ passive	indicative	ἐκρῑνόμην	ἐκρῑ́νου	ἐκρῑ́νετο	ἐκρῑ́νεσθον	ἐκρῑνέσθην	ἐκρῑνόμεθᾰ	ἐκρῑ́νεσθε	ἐκρῑ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κρῐνέω, κρῐνέομαι, κρῐθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρῐνέω	κρῐνέεις	κρῐνέει	κρῐνέετον	κρῐνέετον	κρῐνέομεν	κρῐνέετε	κρῐνέουσῐ(ν)
	optative	κρῐνέοιμῐ	κρῐνέοις	κρῐνέοι	κρῐνέοιτον	κρῐνεοίτην	κρῐνέοιμεν	κρῐνέοιτε	κρῐνέοιεν
middle	indicative	κρῐνέομαι	κρῐνέῃ, κρῐνέει	κρῐνέεται	κρῐνέεσθον	κρῐνέεσθον	κρῐνεόμεθᾰ	κρῐνέεσθε	κρῐνέονται
	optative	κρῐνεοίμην	κρῐνέοιο	κρῐνέοιτο	κρῐνέοισθον	κρῐνεοίσθην	κρῐνεοίμεθᾰ	κρῐνέοισθε	κρῐνέοιντο
passive	indicative	κρῐθήσομαι	κρῐθήσῃ	κρῐθήσεται	κρῐθήσεσθον	κρῐθήσεσθον	κρῐθησόμεθᾰ	κρῐθήσεσθε	κρῐθήσονται
	optative	κρῐθησοίμην	κρῐθήσοιο	κρῐθήσοιτο	κρῐθήσοισθον	κρῐθησοίσθην	κρῐθησοίμεθᾰ	κρῐθήσοισθε	κρῐθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κρῐνέειν			κρῐνέεσθαι		κρῐθήσεσθαι
participle	m	κρῐνέων			κρῐνεόμενος		κρῐθησόμενος
	f	κρῐνέουσᾰ			κρῐνεομένη		κρῐθησομένη
	n	κρῐνέον			κρῐνεόμενον		κρῐθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κρῐνῶ, κρῐνοῦμαι, κρῐθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κρῐνῶ	κρῐνεῖς	κρῐνεῖ	κρῐνεῖτον	κρῐνεῖτον	κρῐνοῦμεν	κρῐνεῖτε	κρῐνοῦσῐ(ν)
	optative	κρῐνοίην, κρῐνοῖμῐ	κρῐνοίης, κρῐνοῖς	κρῐνοίη, κρῐνοῖ	κρῐνοῖτον, κρῐνοίητον	κρῐνοίτην, κρῐνοιήτην	κρῐνοῖμεν, κρῐνοίημεν	κρῐνοῖτε, κρῐνοίητε	κρῐνοῖεν, κρῐνοίησᾰν
middle	indicative	κρῐνοῦμαι	κρῐνῇ	κρῐνεῖται	κρῐνεῖσθον	κρῐνεῖσθον	κρῐνούμεθᾰ	κρῐνεῖσθε	κρῐνοῦνται
	optative	κρῐνοίμην	κρῐνοῖο	κρῐνοῖτο	κρῐνοῖσθον	κρῐνοίσθην	κρῐνοίμεθᾰ	κρῐνοῖσθε	κρῐνοῖντο
passive	indicative	κρῐθήσομαι	κρῐθήσῃ	κρῐθήσεται	κρῐθήσεσθον	κρῐθήσεσθον	κρῐθησόμεθᾰ	κρῐθήσεσθε	κρῐθήσονται
	optative	κρῐθησοίμην	κρῐθήσοιο	κρῐθήσοιτο	κρῐθήσοισθον	κρῐθησοίσθην	κρῐθησοίμεθᾰ	κρῐθήσοισθε	κρῐθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κρῐνεῖν			κρῐνεῖσθαι		κρῐθήσεσθαι
participle	m	κρῐνῶν			κρῐνούμενος		κρῐθησόμενος
	f	κρῐνοῦσᾰ			κρῐνουμένη		κρῐθησομένη
	n	κρῐνοῦν			κρῐνούμενον		κρῐθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκρῑνᾰ, ἐκρῑνᾰ́μην, ἐκρῐ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκρῑνᾰ	ἔκρῑνᾰς	ἔκρῑνε(ν)	ἐκρῑ́νᾰτον	ἐκρῑνᾰ́την	ἐκρῑ́νᾰμεν	ἐκρῑ́νᾰτε	ἔκρῑνᾰν
	subjunctive	κρῑ́νω	κρῑ́νῃς	κρῑ́νῃ	κρῑ́νητον	κρῑ́νητον	κρῑ́νωμεν	κρῑ́νητε	κρῑ́νωσῐ(ν)
	optative	κρῑ́ναιμῐ	κρῑ́νειᾰς, κρῑ́ναις	κρῑ́νειε(ν), κρῑ́ναι	κρῑ́ναιτον	κρῑναίτην	κρῑ́ναιμεν	κρῑ́ναιτε	κρῑ́νειᾰν, κρῑ́ναιεν
	imperative		κρῖνον	κρῑνᾰ́τω	κρῑ́νᾰτον	κρῑνᾰ́των		κρῑ́νᾰτε	κρῑνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκρῑνᾰ́μην	ἐκρῑ́νω	ἐκρῑ́νᾰτο	ἐκρῑ́νᾰσθον	ἐκρῑνᾰ́σθην	ἐκρῑνᾰ́μεθᾰ	ἐκρῑ́νᾰσθε	ἐκρῑ́νᾰντο
	subjunctive	κρῑ́νωμαι	κρῑ́νῃ	κρῑ́νηται	κρῑ́νησθον	κρῑ́νησθον	κρῑνώμεθᾰ	κρῑ́νησθε	κρῑ́νωνται
	optative	κρῑναίμην	κρῑ́ναιο	κρῑ́ναιτο	κρῑ́ναισθον	κρῑναίσθην	κρῑναίμεθᾰ	κρῑ́ναισθε	κρῑ́ναιντο
	imperative		κρῖναι	κρῑνᾰ́σθω	κρῑ́νᾰσθον	κρῑνᾰ́σθων		κρῑ́νᾰσθε	κρῑνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκρῐ́θην	ἐκρῐ́θης	ἐκρῐ́θη	ἐκρῐ́θητον	ἐκρῐθήτην	ἐκρῐ́θημεν	ἐκρῐ́θητε	ἐκρῐ́θησᾰν
	subjunctive	κρῐθῶ	κρῐθῇς	κρῐθῇ	κρῐθῆτον	κρῐθῆτον	κρῐθῶμεν	κρῐθῆτε	κρῐθῶσῐ(ν)
	optative	κρῐθείην	κρῐθείης	κρῐθείη	κρῐθεῖτον, κρῐθείητον	κρῐθείτην, κρῐθειήτην	κρῐθεῖμεν, κρῐθείημεν	κρῐθεῖτε, κρῐθείητε	κρῐθεῖεν, κρῐθείησᾰν
	imperative		κρῐ́θητῐ	κρῐθήτω	κρῐ́θητον	κρῐθήτων		κρῐ́θητε	κρῐθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κρῖναι			κρῑ́νᾰσθαι		κρῐθῆναι
participle	m	κρῑ́νᾱς			κρῑνᾰ́μενος		κρῐθείς
	f	κρῑ́νᾱσᾰ			κρῑνᾰμένη		κρῐθεῖσᾰ
	n	κρῖνᾰν			κρῑνᾰ́μενον		κρῐθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκρῐκᾰ, κέκρῐμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκρῐκᾰ	κέκρῐκᾰς	κέκρῐκε(ν)	κεκρῐ́κᾰτον	κεκρῐ́κᾰτον	κεκρῐ́κᾰμεν	κεκρῐ́κᾰτε	κεκρῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκρῐ́κω	κεκρῐ́κῃς	κεκρῐ́κῃ	κεκρῐ́κητον	κεκρῐ́κητον	κεκρῐ́κωμεν	κεκρῐ́κητε	κεκρῐ́κωσῐ(ν)
	optative	κεκρῐ́κοιμῐ, κεκρῐκοίην	κεκρῐ́κοις, κεκρῐκοίης	κεκρῐ́κοι, κεκρῐκοίη	κεκρῐ́κοιτον	κεκρῐκοίτην	κεκρῐ́κοιμεν	κεκρῐ́κοιτε	κεκρῐ́κοιεν
	imperative		κέκρῐκε	κεκρῐκέτω	κεκρῐ́κετον	κεκρῐκέτων		κεκρῐ́κετε	κεκρῐκόντων
middle/ passive	indicative	κέκρῐμαι	κέκρῐσαι	κέκρῐται	κέκρῐσθον	κέκρῐσθον	κεκρῐ́μεθᾰ	κέκρῐσθε	κέκρῐνται
	subjunctive	κεκρῐμένος ὦ	κεκρῐμένος ᾖς	κεκρῐμένος ᾖ	κεκρῐμένω ἦτον	κεκρῐμένω ἦτον	κεκρῐμένοι ὦμεν	κεκρῐμένοι ἦτε	κεκρῐμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκρῐμένος εἴην	κεκρῐμένος εἴης	κεκρῐμένος εἴη	κεκρῐμένω εἴητον/εἶτον	κεκρῐμένω εἰήτην/εἴτην	κεκρῐμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκρῐμένοι εἴητε/εἶτε	κεκρῐμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκρῐσο	κεκρῐ́σθω	κέκρῐσθον	κεκρῐ́σθων		κέκρῐσθε	κεκρῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκρῐκέναι				κεκρῐ́σθαι
participle	m	κεκρῐκώς				κεκρῐμένος
	f	κεκρῐκυῖᾰ				κεκρῐμένη
	n	κεκρῐκός				κεκρῐμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκρῐ́κειν, ἐκεκρῐ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκρῐ́κειν, ἐκεκρῐ́κη	ἐκεκρῐ́κεις, ἐκεκρῐ́κης	ἐκεκρῐ́κει(ν)	ἐκεκρῐ́κετον	ἐκεκρῐκέτην	ἐκεκρῐ́κεμεν	ἐκεκρῐ́κετε	ἐκεκρῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκρῐ́μην	ἐκέκρῐσο	ἐκέκρῐτο	ἐκέκρῐσθον	ἐκεκρῐ́σθην	ἐκεκρῐ́μεθᾰ	ἐκέκρῐσθε	ἐκέκρῐντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνακρῑ́νω (anakrī́nō)
• ἀποκρῑ́νω (apokrī́nō)
• διακρῑ́νω (diakrī́nō)
• ἐγκρῑ́νω (enkrī́nō)
• ἐκκρῑ́νω (ekkrī́nō)
• ἐπικρῑ́νω (epikrī́nō)
• κατακρῑ́νω (katakrī́nō)
• κρίμα (kríma)
• κρίσις (krísis)
• κριτής (kritḗs)
• κριτός (kritós)
• παρακρῑ́νω (parakrī́nō)
• περικρῑ́νω (perikrī́nō)
• προκρῑ́νω (prokrī́nō)
• προσκρῑ́νω (proskrī́nō)
• συγκρῑ́νω (sunkrī́nō)
• ὑποκρῑ́νομαι (hupokrī́nomai)

 

Descendants

• Greek: κρίνω (kríno)
• Mariupol Greek: крину (krinu)

Further reading

• “κρίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κρίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κρίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κρίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κρίνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2919 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek κρίνω, from Proto-Hellenic *kríňňō, from Proto-Indo-European *kri-n-ye-, from *krey-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɾi.no/
• Hyphenation: κρί‧νω
• Homophone: κρίνο (kríno)

Verb

κρίνω • (kríno) (imperfect έκρινα, past έκρινα, passive κρίνομαι) passive past: κρίθηκα

1. to judge, assess, decide

Conjugation

κρίνω   κρίνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κρίνω	κρίνω	κρίνομαι	κριθώ
2 sg	κρίνεις	κρίνεις	κρίνεσαι	κριθείς
3 sg	κρίνει	κρίνει	κρίνεται	κριθεί
1 pl	κρίνουμε, [‑ομε]	κρίνουμε, [‑ομε]	κρινόμαστε	κριθούμε
2 pl	κρίνετε	κρίνετε	κρίνεστε, κρινόσαστε	κριθείτε
3 pl	κρίνουν(ε)	κρίνουν(ε)	κρίνονται	κριθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έκρινα	έκρινα	κρινόμουν(α)	κρίθηκα
2 sg	έκρινες	έκρινες	κρινόσουν(α)	κρίθηκες
3 sg	έκρινε	έκρινε	κρινόταν(ε)	κρίθηκε
1 pl	κρίναμε	κρίναμε	κρινόμασταν, (‑όμαστε)	κριθήκαμε
2 pl	κρίνατε	κρίνατε	κρινόσασταν, (‑όσαστε)	κριθήκατε
3 pl	έκριναν, κρίναν(ε)	έκριναν, κρίναν(ε)	κρίνονταν, (κρινόντουσαν)	κρίθηκαν, κριθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κρίνω ➤	θα κρίνω ➤	θα κρίνομαι ➤	θα κριθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κρίνεις, …	θα κρίνεις, …	θα κρίνεσαι, …	θα κριθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κρίνει		έχω, έχεις, … κριθεί   είμαι, είσαι, … κριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κρίνει		είχα, είχες, … κριθεί   ήμουν, ήσουν, … κριμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κρίνει		θα έχω, θα έχεις, … κριθεί   θα είμαι, θα είσαι, … κριμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κρίνε	κρίνε	—	—
2 pl	κρίνετε	κρίνετε	κρίνεστε	κριθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κρίνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κρίνει ➤		κριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	κρίνει		κριθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

Verbs -and see their derivatives-

• ανακρίνω (anakríno, “interrogate”)
• ανταποκρίνομαι (antapokrínomai, “respond, meet expectation”)
• απεκκρίνω (apekkríno, “excrete”)
• αποκρίνομαι (apokrínomai, “respond”)
• αυτοκρίνομαι (aftokrínomai, “examine one's self”)
• διακρίνω (diakríno, “discent”)
• διευκρινίζω (diefkrinízo, “clarify”)
• εγκρίνω (egkríno, “approve”)
• εκκρίνω (ekkríno, “secrete”)
• επανακρίνω (epanakríno, “judge again”)
• επικρίνω (epikríno, “criticise”)
• κατακρίνω (katakríno, “reproach”)
• κριματίζω (krimatízo, “make someone sin”)
• κριτικάρω (kritikáro, “criticise”)
• λογοκρίνω (logokríno, “censor”)
• προανακρίνω (proanakríno, “make preliminary interrogation”)
• προκρίνω (prokríno, “mark out, choose as better”)
• συγκεκριμενοποιώ (sygkekrimenopoió, “make precise”)
• συγκρίνω (sygkríno, “compare”)
• υπερεκκρίνω (yperekkríno, “hypersecrete”)
• υποκρίνομαι (ypokrínomai, “pretend”)

Other related words

• αιματοκρίτης m (aimatokrítis, “haemotocrit”)
• ακρισία f (akrisía, “lack of judgement”)
• ακριτομυθία f (akritomythía, “indiscretion”)
• ακριτόμυθος (akritómythos, “indiscreet, blabber”)
• άκριτος (ákritos, “unthinking, unjudged”)
• αυτοκριτική f (aftokritikí, “self-criticism”)
• βιβλιοκρισία f (vivliokrisía, “book review”)
• βιβλιοκριτικός m (vivliokritikós, “book reviewer”)
• δικαιοκρίτης m (dikaiokrítis, “who judges fairly”) (of God)
• ειλικρίνεια f (eilikríneia, “sincerity”)
• ειλικρινής (eilikrinís, “sincere”)
• εμπειριοκριτικισμός m (empeiriokritikismós)
• ενδοέκκριση f (endoékkrisi, “endocrine”)
• ενδοκρινής (endokrinís, “endocrine”)
• ενδοκρινολογία f (endokrinología, “endocrinology”)
• ενδοκρινολόγος m (endokrinológos, “endocrinlogist”)
• εξωκρινής (exokrinís, “exocrine”)
• ευθυκρισία f (efthykrisía, “straight judgement”)
• ευκρίνεια f (efkríneia, “clear visibility, resolution”)
• ευκρινής (efkrinís, “indicated in clear, easily recognizable”)
• θεοκρισία f (theokrisía, “god's judgement”)
• κρίμα n (kríma, “pity; misdeed”)
• κρίση f (krísi, “judgjement; crisis”)
• κρίσιμος (krísimos, “crucial; critical”)
• κρισιμότητα f (krisimótita, “criticality”)
• κριτήριο n (kritírio, “criterion”)
• κριτής m (kritís, “umpire, judge”)
• κριτική f (kritikí, “criticism; critique”)
• κριτικισμός m (kritikismós, “criticism, critical theory”) (philosophy)
• κριτικογραφία f (kritikografía)
• κριτικογράφος m (kritikográfos)
• κριτικός (kritikós, “critic”)
• κρίτρα n pl (krítra, “judge's fee”)
• μουσικοκριτικός m (mousikokritikós, “music critic”)
• ονειροκρίτης m (oneirokrítis)
• προκριματικός (prokrimatikós, “preliminary”)
• τεχνοκρίτης m (technokrítis, “art critic”)
• τεχνοκριτική f (technokritikí, “art criticism”)
• τεχνοκριτικός m (technokritikós, “art critic”)