κρουομένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kruː.o.mé.nuːs/ → /kru.oˈme.nus/ → /kru.oˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kruː.o.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kru.oˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kru.oˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kru.oˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kru.oˈme.nus/

Participle

κρουομένους • (krouoménous)

1. masculine accusative plural of κρουόμενος (krouómenos)