μάσησις

Ancient Greek

Etymology

μασάομαι (masáomai) +‎ -σῐς (-sis)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /má.sɛː.sis/ → /ˈma.si.sis/ → /ˈma.si.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /má.sɛː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈma.se̝.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈma.si.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈma.si.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈma.si.sis/

Noun

μάσησῐς • (másēsis) f (genitive μασήσεως); third declension

1. The act of chewing

Declension

Third declension of ἡ μάσησῐς; τῆς μασήσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μάσησῐς hē másēsis	τὼ μασήσει tṑ masḗsei	αἱ μασήσεις hai masḗseis
Genitive	τῆς μασήσεως tês masḗseōs	τοῖν μασησέοιν toîn masēséoin	τῶν μασήσεων tôn masḗseōn
Dative	τῇ μασήσει têi masḗsei	τοῖν μασησέοιν toîn masēséoin	ταῖς μασήσεσῐ / μασήσεσῐν taîs masḗsesi(n)
Accusative	τὴν μάσησῐν tḕn másēsin	τὼ μασήσει tṑ masḗsei	τᾱ̀ς μασήσεις tā̀s masḗseis
Vocative	μάσησῐ másēsi	μασήσει masḗsei	μασήσεις masḗseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “μάσησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μάσησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette