μανδύλιον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /manˈdi.li.on/

• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /manˈdi.li.on/

Noun

μανδύλιον • (mandúlion) n (genitive μανδυλίου); second declension

1. Alternative spelling of μανδήλιον (mandḗlion)

Declension

Second declension of τὸ μανδύλιον; τοῦ μανδυλίου (Byzantine)

Case / #	Singular	Plural
Nominative	τὸ μανδύλιον tò mandúlion	τᾰ̀ μανδύλιᾰ tà mandúlia
Genitive	τοῦ μανδυλίου toû mandulíou	τῶν μανδυλίων tôn mandulíōn
Dative	τῷ μανδυλίῳ tôi mandulíōi	τοῖς μανδυλίοις toîs mandulíois
Accusative	τὸ μανδύλιον tò mandúlion	τᾰ̀ μανδύλιᾰ tà mandúlia
Vocative	μανδύλιον mandúlion	μανδύλιᾰ mandúlia