ματαιολόγος

Ancient Greek

Etymology

From μάταιος (mátaios) +‎ -λόγος (-lógos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ma.tai̯.o.ló.ɡos/ → /ma.tɛ.oˈlo.ɣos/ → /ma.te.oˈlo.ɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ma.tai̯.o.ló.ɡos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ma.tɛ.oˈlo.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ma.tɛ.oˈlo.ɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ma.te.oˈlo.ɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ma.te.oˈlo.ɣos/

Noun

ματαιολόγος • (mataiológos) m (genitive ματαιολόγου); second declension

1. idle talker
   • New Testament, Epistle to Titus 1:10

Declension

Second declension of ὁ ματαιολόγος; τοῦ ματαιολόγου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ματαιολόγος ho mataiológos	τὼ ματαιολόγω tṑ mataiológō	οἱ ματαιολόγοι hoi mataiológoi
Genitive	τοῦ ματαιολόγου toû mataiológou	τοῖν ματαιολόγοιν toîn mataiológoin	τῶν ματαιολόγων tôn mataiológōn
Dative	τῷ ματαιολόγῳ tôi mataiológōi	τοῖν ματαιολόγοιν toîn mataiológoin	τοῖς ματαιολόγοις toîs mataiológois
Accusative	τὸν ματαιολόγον tòn mataiológon	τὼ ματαιολόγω tṑ mataiológō	τοὺς ματαιολόγους toùs mataiológous
Vocative	ματαιολόγε mataiológe	ματαιολόγω mataiológō	ματαιολόγοι mataiológoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ματαιολογία (mataiología)

 

Further reading

• “ματαιολόγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ματαιολόγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G3151 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible