μοναδικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek μοναδικός (monadikós), from μονάς (monás).

Adjective

μοναδικός • (monadikós) m (feminine μοναδική, neuter μοναδικό)

1. unique, sole

Declension

Declension of μοναδικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μοναδικός •	μοναδική •	μοναδικό •	μοναδικοί •	μοναδικές •	μοναδικά •
genitive	μοναδικού •	μοναδικής •	μοναδικού •	μοναδικών •	μοναδικών •	μοναδικών •
accusative	μοναδικό •	μοναδική •	μοναδικό •	μοναδικούς •	μοναδικές •	μοναδικά •
vocative	μοναδικέ •	μοναδική •	μοναδικό •	μοναδικοί •	μοναδικές •	μοναδικά •

Related terms

• μόνος (mónos)