ναυκληρέω

Ancient Greek edit

ναύκληρος (naúklēros, “shipowner”) +‎ -έω (-éō, stative verb suffix)

ναυκληρέω • (nauklēréō)

Present: ναυκληρέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυκληρέω	ναυκληρέεις	ναυκληρέει	ναυκληρέετον	ναυκληρέετον	ναυκληρέομεν	ναυκληρέετε	ναυκληρέουσῐ(ν)
	subjunctive	ναυκληρέω	ναυκληρέῃς	ναυκληρέῃ	ναυκληρέητον	ναυκληρέητον	ναυκληρέωμεν	ναυκληρέητε	ναυκληρέωσῐ(ν)
	optative	ναυκληρέοιμῐ	ναυκληρέοις	ναυκληρέοι	ναυκληρέοιτον	ναυκληρεοίτην	ναυκληρέοιμεν	ναυκληρέοιτε	ναυκληρέοιεν
	imperative		ναυκλήρεε	ναυκληρεέτω	ναυκληρέετον	ναυκληρεέτων		ναυκληρέετε	ναυκληρεόντων
		active
infinitive		ναυκληρέειν
participle	m	ναυκληρέων
	f	ναυκληρέουσᾰ
	n	ναυκληρέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυκληρῶ	ναυκληρεῖς	ναυκληρεῖ	ναυκληρεῖτον	ναυκληρεῖτον	ναυκληροῦμεν	ναυκληρεῖτε	ναυκληροῦσῐ(ν)
	subjunctive	ναυκληρῶ	ναυκληρῇς	ναυκληρῇ	ναυκληρῆτον	ναυκληρῆτον	ναυκληρῶμεν	ναυκληρῆτε	ναυκληρῶσῐ(ν)
	optative	ναυκληροίην, ναυκληροῖμῐ	ναυκληροίης, ναυκληροῖς	ναυκληροίη, ναυκληροῖ	ναυκληροῖτον, ναυκληροίητον	ναυκληροίτην, ναυκληροιήτην	ναυκληροῖμεν, ναυκληροίημεν	ναυκληροῖτε, ναυκληροίητε	ναυκληροῖεν, ναυκληροίησᾰν
	imperative		ναυκλήρει	ναυκληρείτω	ναυκληρεῖτον	ναυκληρείτων		ναυκληρεῖτε	ναυκληρούντων
		active
infinitive		ναυκληρεῖν
participle	m	ναυκληρῶν
	f	ναυκληροῦσᾰ
	n	ναυκληροῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐναυκλήρεον (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐναυκλήρεον	ἐναυκλήρεες	ἐναυκλήρεε(ν)	ἐναυκληρέετον	ἐναυκληρεέτην	ἐναυκληρέομεν	ἐναυκληρέετε	ἐναυκλήρεον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐναυκλήρουν	ἐναυκλήρεις	ἐναυκλήρει	ἐναυκληρεῖτον	ἐναυκληρείτην	ἐναυκληροῦμεν	ἐναυκληρεῖτε	ἐναυκλήρουν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ναυκληρήσω	ναυκληρήσεις	ναυκληρήσει	ναυκληρήσετον	ναυκληρήσετον	ναυκληρήσομεν	ναυκληρήσετε	ναυκληρήσουσῐ(ν)
active	optative	ναυκληρήσοιμῐ	ναυκληρήσοις	ναυκληρήσοι	ναυκληρήσοιτον	ναυκληρησοίτην	ναυκληρήσοιμεν	ναυκληρήσοιτε	ναυκληρήσοιεν
		active
infinitive		ναυκληρήσειν
participle	m	ναυκληρήσων
	f	ναυκληρήσουσᾰ
	n	ναυκληρῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐναυκλήρησᾰ	ἐναυκλήρησᾰς	ἐναυκλήρησε(ν)	ἐναυκληρήσᾰτον	ἐναυκληρησᾰ́την	ἐναυκληρήσᾰμεν	ἐναυκληρήσᾰτε	ἐναυκλήρησᾰν
	subjunctive	ναυκληρήσω	ναυκληρήσῃς	ναυκληρήσῃ	ναυκληρήσητον	ναυκληρήσητον	ναυκληρήσωμεν	ναυκληρήσητε	ναυκληρήσωσῐ(ν)
	optative	ναυκληρήσαιμῐ	ναυκληρήσειᾰς, ναυκληρήσαις	ναυκληρήσειε(ν), ναυκληρήσαι	ναυκληρήσαιτον	ναυκληρησαίτην	ναυκληρήσαιμεν	ναυκληρήσαιτε	ναυκληρήσειᾰν, ναυκληρήσαιεν
	imperative		ναυκλήρησον	ναυκληρησᾰ́τω	ναυκληρήσᾰτον	ναυκληρησᾰ́των		ναυκληρήσᾰτε	ναυκληρησᾰ́ντων
		active
infinitive		ναυκληρῆσαι
participle	m	ναυκληρήσᾱς
	f	ναυκληρήσᾱσᾰ
	n	ναυκληρῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.