πάνοπτος

Ancient Greek

Etymology

From παν- (pan-, “all”) +‎ ὀπτός (optós, “seen, visible”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pá.nop.tos/ → /ˈpa.nop.tos/ → /ˈpa.nop.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pá.nop.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpa.nop.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpa.nop.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpa.nop.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpa.nop.tos/

Adjective

πάνοπτος • (pánoptos) m (feminine πᾰνόπτη, neuter πάνοπτον); first/second declension

1. seen by all, visible to all

Inflection

First and second declension of πᾰ́νοπτος; πᾰνόπτη; πᾰ́νοπτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πᾰ́νοπτος pánoptos	πᾰνόπτη panóptē	πᾰ́νοπτον pánopton		πᾰνόπτω panóptō	πᾰνόπτᾱ panóptā	πᾰνόπτω panóptō		πᾰ́νοπτοι pánoptoi	πᾰ́νοπται pánoptai	πᾰ́νοπτᾰ pánopta
Genitive		πᾰνόπτου panóptou	πᾰνόπτης panóptēs	πᾰνόπτου panóptou		πᾰνόπτοιν panóptoin	πᾰνόπταιν panóptain	πᾰνόπτοιν panóptoin		πᾰνόπτων panóptōn	πᾰνόπτων panóptōn	πᾰνόπτων panóptōn
Dative		πᾰνόπτῳ panóptōi	πᾰνόπτῃ panóptēi	πᾰνόπτῳ panóptōi		πᾰνόπτοιν panóptoin	πᾰνόπταιν panóptain	πᾰνόπτοιν panóptoin		πᾰνόπτοις panóptois	πᾰνόπταις panóptais	πᾰνόπτοις panóptois
Accusative		πᾰ́νοπτον pánopton	πᾰνόπτην panóptēn	πᾰ́νοπτον pánopton		πᾰνόπτω panóptō	πᾰνόπτᾱ panóptā	πᾰνόπτω panóptō		πᾰνόπτους panóptous	πᾰνόπτᾱς panóptās	πᾰ́νοπτᾰ pánopta
Vocative		πᾰ́νοπτε pánopte	πᾰνόπτη panóptē	πᾰ́νοπτον pánopton		πᾰνόπτω panóptō	πᾰνόπτᾱ panóptā	πᾰνόπτω panóptō		πᾰ́νοπτοι pánoptoi	πᾰ́νοπται pánoptai	πᾰ́νοπτᾰ pánopta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πᾰνόπτως panóptōs				πᾰνοπτότερος panoptóteros				πᾰνοπτότᾰτος panoptótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πάνοπτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press