παραμένητε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.nɛː.te/ → /pa.raˈme.ni.te/ → /pa.raˈme.ni.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.nɛː.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ne̝.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.te/

Verb

παραμένητε • (paraménēte)

1. second-person plural present active subjunctive of παραμένω (paraménō)