παραμένοιμεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.men/ → /pa.raˈme.ny.men/ → /pa.raˈme.ni.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.men/

Verb

πᾰρᾰμένοιμεν • (paraménoimen)

1. first-person plural present active optative of παραμένω (paraménō)