παραμένοιτον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.ton/ → /pa.raˈme.ny.ton/ → /pa.raˈme.ni.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.ton/

Verb

πᾰρᾰμένοιτον • (paraménoiton)

1. second-person dual present active optative of παραμένω (paraménō)