παραμένῃς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.nɛːi̯s/ → /pa.raˈme.nis/ → /pa.raˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.nɛːi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.nis/

Verb

παραμένῃς • (paraménēis)

1. second-person singular present active subjunctive of παραμένω (paraménō)