παραμείναις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.měː.nai̯s/ → /pa.raˈmi.nɛs/ → /pa.raˈmi.nes/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.měː.nai̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈmi.nɛs/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈmi.nɛs/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈmi.nes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈmi.nes/

Verb

πᾰρᾰμείναις • (parameínais)

1. second-person singular aorist active optative of παραμένω (paraménō)