παραμείνῃς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.měː.nɛːi̯s/ → /pa.raˈmi.nis/ → /pa.raˈmi.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.měː.nɛːi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈmi.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈmi.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈmi.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈmi.nis/

Verb

πᾰρᾰμείνῃς • (parameínēis)

1. second-person singular aorist active subjunctive of παραμένω (paraménō)