παρεμείναμεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.re.měː.na.men/ → /pa.reˈmi.na.men/ → /pa.reˈmi.na.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.re.měː.na.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.reˈmi.na.men/

Verb

παρεμείναμεν • (paremeínamen)

1. first-person plural aorist active indicative of παραμένω (paraménō)